«ضوءالمکان گفت: از خواندن شعر ناگزیرم تا شاید آتش دل فرونشیند.»

ضوءالمکان با پیرمرد تون‌تابش در قافله‌ای روانه به سمت بغداد است و شب که می‌شود، شعرهایی سوزناک را به آواز بلند می‌خواند. در شب ۷۲م بشنوید که نزهت‌الزمان از شنیدن صدای این آوازها چه حالی پیدا می‌کند.

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.