शबरीची भक्ती, रामाची भेट

शबरी वाटे पाहे, काळ उलटला,

रामनाम तिच्या हृदयी पेटला.

जंगलात कुटी, तपाचा दीवा,

रामासाठी जळे तिचा जीवा.

वर्षे गेली, तरी आस कायम,

रामनामच तिचे एकमेव ध्येय.

बेरी चाखे, प्रेमाने सजविते,

राम येणार, मनात ठेविते.

नाही सुख, नाही दुखाची छाया,

रामनामात तिचा जीवन माया.

भक्तीच्या अग्नीत ती जळत राहे,

रामाच्या भेटीची ती स्वप्ने पाहे.

तो दिवस आला, आकाश उजळले,

राम कुटीत, प्रेमाने निघाले.

शबरी पाहे, डोळे भरले आसूंनी,

रामाच्या दर्शनाने जीव झाला रंगुनी.

"शबरी, तुझी भक्ती अनमोल आहे,"

राम बोलले, "प्रेम तुझं अघाद आहे."

कुटीत त्या, प्रेमाचा सागर वाहे,

शबरीचं हृदय रामात लीन होत राहे.

आनंदाने तिचे जीवन फुलले,

रामाच्या चरणी तप सारे पालटले.

शबरी-राम भेटीची गाथा थोर,

भक्तीचा प्रेमाचा झरा तो अमर  

भक्तीचा प्रेमाचा झरा तो अमर