‘शरीरसृष्टि’ श्रव्यचिन्तनमा आत्माको भोग गर्ने आयतन- शरीरको विवेचना गरिएको छ। ‘शृ हिंसायाम्’ अर्थात् ह्रासवृद्धि हुने वस्तु नै शरीर हो। जीवले बाह्य विषयको ग्रहण पञ्चज्ञानेन्द्रिय र पञ्चकर्मेन्द्रियका माध्यमले गर्दछ भने अन्तर्जगत्को ज्ञान मन, अहंकार र बुद्धिका माध्यमले गर्दछ। यसरी गरिने भोगमा पनि तीन अवस्थाहरु हुन्छन्- जाग्रत्, स्वप्न र सुषुप्ति। जाग्रत् अवस्थामा इन्द्रियहरू आफ्नो विषयसँग जोडिन्छन् र त्यसबाट भोग हुन्छ। कानले शब्द, छालाले स्पर्श, आँखाले रूप, जिब्रोले रस र नाकले गन्धको ग्रहण गर्छ। सुखदुःखादिको भोग बुद्धिले गर्छ। जाग्रत् अवस्थामा इन्द्रियहरू क्रियाशील भएर भोग गर्छन् तर स्वप्नमा भोग केवल मनका माध्यमले हुन्छ। सुषुप्ति अवस्थामा त मन पनि लीन हुन्छ, अत: केवल अज्ञानको मात्र अवस्थिति रहन्छ। यसै अज्ञानलाई हटाउनु नै जीवनको लक्ष्य हो। देश, काल, कर्मफलादिको बन्धनबाट छुटाउने प्रयत्न गर्नु नै मानव शरीरको मुख्य प्रयोजन हो।

Sarir Sristi' audio-contemplation discusses the role of the body in relation to Aatma. 'Shre Hinsayam', that is,the sarir(body) is a thing that decreases and increases. The living entity receives external things through the five knowing senses and the five working senses, while the inner world is received through Mana, Ahankar and Buddhi. There are three states in this kind of indulgence - Jagrat(waking), Swapna(dreaming) and Sushupti(deep sleep). In the Jagrat state, the senses are connected to the subject and enjoy it. The ear connects words, the skin connects touches, the eyes connects shape and vision, the tongue connects juices, and the nose connects odors. Buddhi enjoys happiness and sorrow. In the Jagrat state the senses are actively enjoying, but in Swapna the enjoyment is only through the Mana. In the state of Sushupti, the Mana is also absorbed, so only ignorance remains. The goal of life is to remove this ignorance. The main purpose of the human body is to try to free oneself from the bondage of space, time and karma.