در نقطه‌ی ششم از آدیون، به تماشای خود در آینه‌ای می‌نشینم که دیگر بازتاب آشنایی ندارد. از خستگی‌های بی‌نام، از امیدهایی که تنها برای فراموشی تجویز می‌شوند، و از بازیِ بی‌پایانی می‌گویم که نه آغازش با ما بود و نه پایانش. این نامه، صدایی‌ست از درونِ خاموشی،

برای آنان که بیش از پاسخ، درک را می‌جویند.

.........................................................

اینستاگرام آدیون :

instagram.com/Adion.podcast