Toen ik in 2011 de paralympische wereld binnenkwam, en ging schrijven over sporters die zich kwalificeerden voor de Paralympische Spelen, kreeg ik al snel een telefoontje van chef de mission André Cats. “Robin, ze hebben zich niet gekwalificeerd, maar ‘voldaan aan de kwalificatie-eisen’. Het verschil zag ik niet, maar er bleek een ingewikkelde wirwar aan regels achter kwalificatie voor de Spelen schuil te gaan. Inmiddels zijn we 10 jaar verder en er is één onderwerp dat mij enorm intrigeert – en ik snap het nog steeds niet helemaal.

En dat is het fenomeen ‘slots’; dat zijn zeg maar de toegangsbewijzen tot de Paralympische Spelen voor sporters. Aan het einde van de kwalificatieperiode verdelen bondscoaches die tickets. Soms hebben ze er teveel, maar meestal hebben ze er te weinig. Hoe zit dat nou precies? En hoe maakt een coach de afweging welke sporter wel en niet mag gaan?

Nu in de komende 6 maanden bijna alle tickets voor Tokio nog verdeeld moeten worden, praat ik over die ‘slots’ met de bondscoaches van de in deelnemersaantal drie grootste individuele paralympische sporten: atletiekcoach Arno Mul, zwemcoach Sander Nijhuis en wielrencoach Eelke van der Wal.

Foto's: Mathilde Dusol