-ITZAL BELTZAK-
Argi batek hotsegin zidan gauean, etsaia gertu zegoela esaten zidan,
geure patuen zoria zela kolokan, ezin izan dut lorik egin ordutikan.
Laino ilunek zerua estaltzen dute, egun ezberdin bat da bada zerbait arraroa,
kanpai hotsa aditu dut bapatean, itzal beltzak gure herrian sartu dira!
Metal hotsa eta oihuak, infernuaren atean,
odolez bustitako gorpuak, gorroto, sua ta kea.
Ez dakit zenbat denbora pasa den, ez dakit zenbat geratzen garen,
ez dakit nola baina ihesean hasi dira, dena, amaitua da dena,
belauniko erori zara, geurea da garaipena!
Argi berberak hotsegin dit gaur gauean, etsaiak beste herri batzuk menperatu ditu,
kristalezko begien agindupean, garai ilunak hurbiltzen hasiak dira.
Metal hotsa eta oihuak, infernuaren atean,
odolez bustitako gorpuak, gorroto, sua ta kea.
Borroka hasi besterik ez da egin, ezer inoiz ez da izango berdin,
baina argi duzu ez duzula inoiz ere etsiko, beti, ta gogoan izan hori,
beti daude bide bi, borrokan segi ala hil!
Lanbroak geure bailara estali zuen, gaitz, itsaso baten,
gerturatzen zihoan ahalmen ilun hartatik, heriotzaren itzalak berpiztu ziren.
Gauean eraso zuten, ilunaren babesean,
ohartu ginerako beranduegi zan.
Etxeak erre zituzten, gizon, andre ta haurrak hil,
gau hartan gertatu zena nigan izango dut betirako.
Urtea joan da hura gertatu zenetik,
mendeku goseak mantendu gaitu biziz.
Nekea ta hotza, eta mila borroka,
gogortuz, elkartuz, itzalen etsai guztiak.
Su malkoak lehortu dira...
sumin samin eta kaosaren garai hontan
beti sarri errepikatzen den historian
sumin samin eta negarraren orrietan
egi ahantzi lore eder baten memorian
kaos, sumin samin eta kaos...
sumin samin eta kaosa...
sumina, samina, kaos...
bitartean Anartean
argizpiak hodei tartean
gorrotoaren hutsartean
esperantzak eskuartean
kantuetatik apartean
atsekabeen uhartean
denbora amaitzen den artean
belar eta loratartean
sentimenduen lainartean
aldatzen doan aldartea
goxotasun bat da airean
gorrotoaren hutsartea
esperantzak eskuartean
goxotasun bat da airean
atsekabeen urartean, kaos...
Begiak ia itsuak ditut, arratsaldeko eguzkiaren erruz,
hondamen hutsa aurkitzerakoan,
gure herria zegoen lekuan.
Etxeen arrasto belztuak, hezur erraldoien moduan,
geureen sufrimenduaren,
oroigarri bihurtu dira.
Haize hotzean, gau ilunenean,
mendeku oihu bat entzun da !!!
Bukatu da malkoen ordua negarren garaia, bidea inoiz baino luzeagoa baita,
nortasun bat eraiki nahiean, menperatu nahi gaituztenen aurrean.
Behin baten erori ginen arren, ez da berdin gertatuko ez orain eta ez inoiz!
Inguruko muinoetan, ekialde ta hegoan,
ilberriaren babesean, itzalak agertu dira.
Geure bihotzak sutu dira, txalapartaren hotsean,
irri bat dut ezpainetan, prest gaude azkenean...
Itzal beltzak, azkenean, itzal beltzak !!!
In the hills, east and south, under the shelter of the new moon The shadows appear.
Our hearts burned to the sound of the txalaparta.
I have a smile on my lips, we're ready to fight finally...
The Black shadows !
Berri txarrak gudaren erdian,
izu, hilotz, malkoen ahotsa,
esperantzak, izarren semeak,
galdu dugu, heriotzak laztantzen gaitu...
Etsipen, ohore ta suminaz,
ta Valar-en begien dizdiraz,
hautsa, haizea, hegan doa,
bere azken etsaiaren bila.
Adar hotsa, izar bat gauean,
egunsenti izpien moduan,
irmo, harro, etsaien artean,
ohiu egina du:
ESKLABUEN JAUNA!
IRTEN KOLDAR, LUR SAKONETATIK,
AGER ZAITEZ, ZAI NAUZU BAKARRIK,
ORAIN HEMEN, ERRUKIRIK GABE,
HERIOTZ BAT, ZU ALA NI !!!
Hil da... Harro, eder, izar bat gauean,
gogor, ausart, ta adoretsua,
anai, lagun, gerlari handia,
Aia, Noldor, Lehen Jaioen Jauna.
Hil da... Harro, eder, izar bat gauean,
gogor, ausart, ta adoretsua,
anai, lagun, gerlari handia,
Lehen Jaioen Jauna
Hil da...
