Morderstwo Pana Doktora Soleckiego, w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie jest niewyobrażalną tragedią, ale stanowi jedynie koszmarne zwieńczenie coraz powszechniejszego zjawiska agresji narastającej wobec pracowniczek i pracowników ochrony zdrowia, służb ratowniczych i szkolnictwa, przy praktycznie całkowitej bierności organów państwa. Jeżeli nic się w tym aspekcie nie zmieni, to jakość funkcjonowania tych kluczowych społecznie profesji spadnie, chociaż jego koszty będą rosły. Trzeba podjąć kilka prostych koncepcyjnie, ale wymagających stanowczości i konsekwencji kroków naprawczych.