"Bazı rüyalar geç kalmaz, zamanı geldiğinde uyandırır"

Bu bölümde sizi bir rüyanın içine davet ediyorum:

Fakültenin taş koridorlarından derisi yüzülmüş insanlara... Boş odalardan bir geminin içindeki yerleşik yalnızlığa ve sonunda kendi sesine doğru akan bir yolculuk.

Gecikmişlik hissi, bastırılmış öfke, toplumsal suskunluk ve adaletsizliğin vızıldayan yükü...

Rüya gibi ama gerçek.

Kendi arşivimize dönüyoruz.

Bölümün sonunda birkaç dakika rehberli meditasyon sizi bekliyor. Konuşmadıklarınızın yankısı, belki biraz anlaşıldığını hissedecek.