Taklit edildiğimiz zaman neden kızarız? Bizden daha iyi olabilme ihtimalleri mi kıskandırır bizi? Peki ya bu “eşsiz” özelliklerimizi bu kadar seviyorsak neden sahiplenip parlamak yerine mızıkçı çocuklar gibi köşemize çekilip surat asıyoruz? Ağlamayı bırakıp kendimiz olma zamanı geldi bence…