Η φωτογραφία έχει υπάρξει ένα ισχυρό μέσο καταγραφής της ζωής, αλλά και της απώλειας. Από τις πρώτες αναμνησιακές νεκρικές φωτογραφίες του 19ου αιώνα μέχρι τις σύγχρονες πρακτικές ψηφιακής μνήμης, η σχέση της εικόνας με τον θάνατο και το πένθος παραμένει βαθιά και πολυσύνθετη. Εστιάζουμε στο πώς η φωτογραφία λειτουργεί ως φορέας μνήμης, ως τελετουργικό εργαλείο και ως ένας τρόπος διατήρησης της παρουσίας των αγαπημένων που έχουν φύγει. Θα αναρωτηθούμε: Πώς επηρεάζει η φωτογραφία τη διαδικασία του πένθους, και πως μπορεί να γίνει ένας τόπος παρηγοριάς ή μια υπενθύμιση της απώλειας;