คอร์สอานาปานสติ วันที่ 5-10 ธ.ค. 67 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผาราม วรวิหาร

ถ้าพูดถึงเรื่องความเห็น เราเคยได้ยินไหม ความเห็นอันสูงสุด ความเห็นอันประเสริฐ พระพุทธเจ้าเรียก ทัสสนานุตตริยะ ความเห็นอย่างยอดเยี่ยม คือในชีวิตเราทุกคนที่มันเคลื่อนไหวอยู่ นอกจากการพูด การกระทํา การคิด เราสังเกตไหมว่ามันมีความเห็น ความเห็นเยอะมาก แต่ว่าโดยสรุปมันมีอยู่ ๒ อัน คือ เห็นถูก กับ เห็นผิด ส่วนเห็นผิดมันเป็นอะไรยังไงก็เยอะ เห็นถูกเป็นอะไรยังไงก็เยอะ แต่เห็นอันสูงสุด ความเห็นที่พระพุทธเจ้าสรรเสริญจริงๆ มันเหนือจากผิดจากถูก ความเห็นนั้น คือ การเห็นในความเป็นอนัตตา นี่อันสูงสุด และเห็นอะไรเป็นอนัตตาก็ไม่สูงสุดเท่ากับการเห็นขันธ์ ๕ เป็นอนัตตา การเห็นว่าขันธ์ ๕ เป็นอนัตตานี่สูงสุดที่สุดในเรื่องของความเห็นทั้งหลาย ถ้าเราจะ “คิดเห็น” อะไรก็ตาม ในที่สุดแล้วก็สมควรที่จะให้ความเห็นมันลงไปที่ขันธ์ ๕ เป็นอนัตตาให้ได้ เพราะเมื่อมีความเห็นลงไปที่ขันธ์ ๕ ว่าเป็นอนัตตา ความเห็นอันนั้นมันจะเป็นปัญญาให้กับจิต ส่วนความเห็นอันอื่นน่ะอยู่ในอํานาจของอวิชชาหมดเลย เพราะว่ามันเป็นความเห็นที่เป็นสังขตธาตุ คือ มันถูกลากจูงเข้าไปปรุงให้มันเกิดความเห็น

“พระพุทธเจ้าไม่ได้เคยยกย่องความเห็นอันใด เพียงแต่ตรัสว่า ความเห็นอันสูงสุดที่อยู่เหนือความเห็นทั้งปวง คือ เห็นว่าขันธ์ ๕ เป็นอนัตตา” 

พระพุทธเจ้าตรัสว่า

รูปํ ภิกฺขเว อนตฺตา เวทนา อนตฺตา สญฺญา อนตฺตา สงฺขารา อนตฺตา วิญฺญาณํ อนตฺตา

เรายังห่างไกลอยู่ใช่ไหม? เราลองน้อมเข้ามาดูสิว่า รูปํ อนตฺตา ว่ามันเป็นอย่างไร? รูปเป็นอนัตตา โดยความเข้าใจเราที่เราเห็นมาแต่เดิม รูปมันเป็นอะไร? เป็นอัตตาตัวตน แต่พระพุทธเจ้าบอกความเห็นอันสูงสุด คือ รูปเป็นอนัตตา แล้วมันจะเป็นอนัตตาได้อย่างไร? ก็ต้องดูตามความเป็นจริงของมันที่มันเป็น ใช่ไหม? ที่มันเป็นอนัตตาเพราะว่ามันไม่อยู่ในอํานาจ ควบคุม บังคับ บงการ ของใครได้ มันเปลี่ยนแปลงแปรปรวนไปตามเหตุตามปัจจัยของมัน แม้นว่าเราจะไปประคับประคองพยายามในการที่จะควบคุมมันอย่างไร  สุดท้ายไม่สามารถที่จะควบคุมได้ คือ ไม่อยู่ในอํานาจในการบังคับบัญชาของใคร นั่นแหละมันจึงไม่มีอัตตา ถ้ามันมีอัตตา ถ้ามันเป็นตัวเป็นตน มันก็สามารถที่จะควบคุมบังคับบงการได้ แต่เนื่องจากเราไม่สามารถที่จะไปควบคุมบังคับบงการได้ เราจะมีเงินกี่ร้อยล้าน กี่หมื่นล้าน เราก็ไม่สามารถที่จะไปบังคับควบคุมรูปให้เป็นอัตตาได้เลย ในที่สุดในความเป็นจริงของรูปแต่ละรูป แต่ละรูป มันเป็นอนัตตา คือมันไม่มีตัวตนจริงๆ  มันแค่เกิดขึ้นชั่วขณะ ชั่วขณะ และก็แตกสลายไป เกิดขึ้นแล้วก็แตกสลายไป เกิดขึ้นแล้วก็แตกสลายไป ใครจะไปสําคัญหมายรูปนี้เป็นอย่างไรก็สุดแท้แต่ แต่ในที่สุดรูปนี้เป็นอนัตตา ไปหวังสาระอะไรจากรูปนี้ สุดท้ายก็คือการคว้าน้ำเหลว ไม่สามารถที่จะมีมันขึ้นมาได้

ต่อไปเป็นเวทนา ความรู้สึกที่มันเกิดขึ้นแต่ละครั้ง แต่ละครั้ง เช่น ความรู้สึกว่าอย่างไรบ้าง? ความรู้สึกว่ามันเป็นสุข ความรู้สึกเป็นสุขเป็นอย่างไร? ความรู้สึกเป็นสุข คือ อะไรที่มันเกิดขึ้นมาแล้วมันตอบโจทย์ลงตัว อย่างเรายืนตรงกลางแดด มันร้อนมากเลยใช่ไหม? รู้สึกเป็นทุกข์ เพื่อหลบหลีกจากการร้อนนี่ทำอย่างไร? วิ่งเดินเข้ามาในศาลาแอร์เย็น ความรู้สึกนั้นมันตอบโจทย์ใช่ไหม? อันนั้นเรียกว่า สุข สุขเวทนา นี่ความรู้สึกเป็นสุข เวทนาพวกนี้แต่ละวัน แต่ละวัน เยอะมาก ยั้วเยี้ยไปหมดเลย ทั้งสุขเวทนา ทั้งทุกขเวทนา ทั้งอทุกขมสุขเวทนา รวมความก็คือความรู้สึกน่ะคือเวทนา ความรู้สึกเหล่านี้ที่มันเกิดขึ้นในแต่ละวันมันเยอะไหม? ความรู้สึกทั้งหมดนี้มันเป็นอนัตตา คือเราไม่ควบคุมได้ ถ้าหากว่ามันเป็นอัตตาใช่ไหม? ถ้ามันเป็นอัตตา พอเราเข้ามา อุ้ย รู้สึกสดชื่น สบาย ถ้ามันเป็นอัตตา เราก็ควบคุมเลย ให้มันรู้สึกอย่างไร? สดชื่น สบาย ชั่วกัปชั่วกัลป์ แต่สุดท้ายเป็นอย่างไร? ไม่สามารถควบคุมบังคับบัญชาบงการมันได้เลย

สญฺญา อนตฺตา สัญญาไม่ใช่ตัวตน สัญญาคืออะไร? คือ ความจําได้ ความหมายรู้ ความคาดหมาย จําอะไรบ้าง? เยอะมากใช่ไหม? แต่เราจะเห็นได้เลยที่มันเป็นอดีต คือมันเป็นอนัตตาให้เห็นแล้ว แต่ตัวที่มันจําได้อยู่ จําสิ่งนั้นได้ จําสิ่งนี้ได้ จําสิ่งนู้นได้ แล้วสุดท้ายเป็นอย่างไร มันก็หายไป ที่จําได้น่ะมันหายไป

#พระกิตติวิมลเมธี #วัดบุปผาราม #อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน #ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน #ความตั้งมั่น #จิตตสังขาร