Sign up to save your podcasts
Or
Share ถอดบทเรียน บ้านลานเสียงธรรมประจำเดือนธันวาคม 2565 (ตอนที่ 1) | EP.6 เวลานี้ที่เป็นสุข NH
Share to email
Share to Facebook
Share to X
Share to email
Share to Facebook
Share to X
Or
ถอดบทเรียน บ้านลานเสียงธรรมประจำเดือนธันวาคม 2565 (ตอนที่ 1) | EP.6 เวลานี้ที่เป็นสุข NH
เวลานี้ที่เป็นสุข EP.6 นี้กลับมาพร้อม Lesson Learned จากกิจกรรมบ้านลานเสียงธรรม ประจำเดือนธันวาคม 2565 ที่ผ่านมา
จะเห็นได้ว่าการจัดกิจกรรมบ้านลานเสียงธรรมนั้นได้ดำเนินมาถึงครั้งที่ 7 แล้ว
หากแต่ทำไมครั้งนี้ถึงมีบทเรียนสำคัญที่ควรค่าแก่การถอดออกมาเป็นบทเรียน ที่จำเป็นต้องแบ่งตอนเนื้อหาออกมา
มนุษย์
เป็นสิ่งมีชีวิตที่ฝึกได้ และจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้อง ‘ฝึกฝน+เรียนรู้’
กระบวนการการเรียนรู้สามารถทำได้ทั้งภายนอกและภายใน
การเรียนรู้ภายนอก คือการศึกษาหาความรู้เพื่อประกอบอาชีพ การงาน ดำรงชีวิตให้เหมาะสม
การเรียนรู้ภายใน คือการศึกษาว่าทำอย่างไรเราจึงสามารถนำความรู้จากการเรียนรู้ภายนอก มาทำให้สมควรแก่ธรรม โดยไม่บั่นทอนสภาวะแวดล้อมทั้งตัวเราเองและผู้อื่น และเมื่อ ‘เกิดความเข้าใจที่ถูก’ จึงสามารถทรงไว้ซึ่งคุณค่าแห่งชีวิตให้งดงาม มินำความรู้ภายนอกที่ร่ำเรียนมาเบียดเบียนโลกใบนี้
บุคคลผู้มาสนใจปฏิบัติธรรม มักมีภาพจำว่า “ปฏิบัติธรรม = นั่งสมาธิหลับตา”
หากแต่…ภาพจำนั้น
กลายสภาพเป็นทิฐิ หรือกรอบความคิด
ทำให้เราไม่สามารถน้อมรับสภาวะที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบันได้เท่าทัน
เราคิด…ว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้
เราคิด…ว่าจะมีแบบนั้น มีแบบนี้ ไม่มีแบบนั้น ไม่เอาแบบนี้
เราคิด…ว่าของดี ทำแล้วได้ดี ต้องเกิดแบบนั้น เกิดแบบนี้ เห็นหรือไม่เห็นเช่นนั้น
เราคิด…ว่าก็เพราะสภาวะเรา ทำได้แค่นี้แหล่ะ เราไม่มีต้นทุนเช่นนั้น
เราคิด…ว่าเราทำได้ตั้งเท่านี้แล้ว ครั้งนี้ต้องได้สิ่ ต้องได้สมาธิไต่ระดับกว่าที่เคยได้อีก
เราคิด…
ใช่ เรา-อยู่-ใน-ความคิด
เรา-ไม่ได้-อยู่ในปัจจุบัน-เลยย
ในขณะที่…
เรารู้…ว่าเค้าให้ผายมือออก | มือขยับ
เรารู้…ว่าเค้าให้ผายมือเข้า | มือขยับ
เรารู้…ว่าอากาศสบายดีจัง | รู้สึก
เรารู้…ว่าลมเย็นดีจัง | รู้สึก
เรารู้…ว่ามือกับลมหายใจที่จมูก…มันสัมพันธ์กันดีและสมูทมากขึ้น | เรารู้
เรารู้ซื่อๆ เราไม่ได้คิดว่าจะต้องได้อะไร จึงแค่รู้ตามหน้างานตรงๆซื่อๆไป
เราคนที่ 1 น้ำเต็มแก้ว
เราคนที่ 2 รินน้ำในแก้วออก
ไม่มีถูก ไม่มีผิด หากแต่ควรนำมาตกผลึกและเรียนรู้
การได้โอกาสมาเรียนรู้ร่วมกัน
จึงมิใช้เพื่อก่อให้เกิดมานะ เปรียบเทียบว่า เราทำได้แค่นี้ เค้าทำได้ตั้งเท่านั้น
แต่เพื่อให้รับทราบว่า
‘เรามีสภาวะที่ดี’ > เราก็ย่อมต้องละสภาวะที่ดีนั้นในสักวัน
‘เรามีสภาวะที่ไม่ดี’ > เราก็ย่อมต้องละสภาวะไม่ดีนั้นในสักวัน เช่นกัน
เมื่อหมดเหตุแห่งสภาวะทั้งหลาย
ใยจึงมี ‘เรา’ เมื่อ ‘เรา’ ไม่เคยควบคุมสภาวะทั้งหลายได้เลย
เชิญชวนมารับฟังการถอดบทเรียน
ที่ทำให้พวกเราได้เรียนรู้ร่วมกันเถิด :)
#เวลานี้ที่เป็นสุข
#Nowandhere
#ที่เพียงใจ
#Awakeningshadows #Podcast
#Meditation
-----
Follow Podcast and Articles:
View all episodes
By awakening.shadowsเวลานี้ที่เป็นสุข EP.6 นี้กลับมาพร้อม Lesson Learned จากกิจกรรมบ้านลานเสียงธรรม ประจำเดือนธันวาคม 2565 ที่ผ่านมา
จะเห็นได้ว่าการจัดกิจกรรมบ้านลานเสียงธรรมนั้นได้ดำเนินมาถึงครั้งที่ 7 แล้ว
หากแต่ทำไมครั้งนี้ถึงมีบทเรียนสำคัญที่ควรค่าแก่การถอดออกมาเป็นบทเรียน ที่จำเป็นต้องแบ่งตอนเนื้อหาออกมา
มนุษย์
เป็นสิ่งมีชีวิตที่ฝึกได้ และจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้อง ‘ฝึกฝน+เรียนรู้’
กระบวนการการเรียนรู้สามารถทำได้ทั้งภายนอกและภายใน
การเรียนรู้ภายนอก คือการศึกษาหาความรู้เพื่อประกอบอาชีพ การงาน ดำรงชีวิตให้เหมาะสม
การเรียนรู้ภายใน คือการศึกษาว่าทำอย่างไรเราจึงสามารถนำความรู้จากการเรียนรู้ภายนอก มาทำให้สมควรแก่ธรรม โดยไม่บั่นทอนสภาวะแวดล้อมทั้งตัวเราเองและผู้อื่น และเมื่อ ‘เกิดความเข้าใจที่ถูก’ จึงสามารถทรงไว้ซึ่งคุณค่าแห่งชีวิตให้งดงาม มินำความรู้ภายนอกที่ร่ำเรียนมาเบียดเบียนโลกใบนี้
บุคคลผู้มาสนใจปฏิบัติธรรม มักมีภาพจำว่า “ปฏิบัติธรรม = นั่งสมาธิหลับตา”
หากแต่…ภาพจำนั้น
กลายสภาพเป็นทิฐิ หรือกรอบความคิด
ทำให้เราไม่สามารถน้อมรับสภาวะที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบันได้เท่าทัน
เราคิด…ว่าจะต้องเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้
เราคิด…ว่าจะมีแบบนั้น มีแบบนี้ ไม่มีแบบนั้น ไม่เอาแบบนี้
เราคิด…ว่าของดี ทำแล้วได้ดี ต้องเกิดแบบนั้น เกิดแบบนี้ เห็นหรือไม่เห็นเช่นนั้น
เราคิด…ว่าก็เพราะสภาวะเรา ทำได้แค่นี้แหล่ะ เราไม่มีต้นทุนเช่นนั้น
เราคิด…ว่าเราทำได้ตั้งเท่านี้แล้ว ครั้งนี้ต้องได้สิ่ ต้องได้สมาธิไต่ระดับกว่าที่เคยได้อีก
เราคิด…
ใช่ เรา-อยู่-ใน-ความคิด
เรา-ไม่ได้-อยู่ในปัจจุบัน-เลยย
ในขณะที่…
เรารู้…ว่าเค้าให้ผายมือออก | มือขยับ
เรารู้…ว่าเค้าให้ผายมือเข้า | มือขยับ
เรารู้…ว่าอากาศสบายดีจัง | รู้สึก
เรารู้…ว่าลมเย็นดีจัง | รู้สึก
เรารู้…ว่ามือกับลมหายใจที่จมูก…มันสัมพันธ์กันดีและสมูทมากขึ้น | เรารู้
เรารู้ซื่อๆ เราไม่ได้คิดว่าจะต้องได้อะไร จึงแค่รู้ตามหน้างานตรงๆซื่อๆไป
เราคนที่ 1 น้ำเต็มแก้ว
เราคนที่ 2 รินน้ำในแก้วออก
ไม่มีถูก ไม่มีผิด หากแต่ควรนำมาตกผลึกและเรียนรู้
การได้โอกาสมาเรียนรู้ร่วมกัน
จึงมิใช้เพื่อก่อให้เกิดมานะ เปรียบเทียบว่า เราทำได้แค่นี้ เค้าทำได้ตั้งเท่านั้น
แต่เพื่อให้รับทราบว่า
‘เรามีสภาวะที่ดี’ > เราก็ย่อมต้องละสภาวะที่ดีนั้นในสักวัน
‘เรามีสภาวะที่ไม่ดี’ > เราก็ย่อมต้องละสภาวะไม่ดีนั้นในสักวัน เช่นกัน
เมื่อหมดเหตุแห่งสภาวะทั้งหลาย
ใยจึงมี ‘เรา’ เมื่อ ‘เรา’ ไม่เคยควบคุมสภาวะทั้งหลายได้เลย
เชิญชวนมารับฟังการถอดบทเรียน
ที่ทำให้พวกเราได้เรียนรู้ร่วมกันเถิด :)
#เวลานี้ที่เป็นสุข
#Nowandhere
#ที่เพียงใจ
#Awakeningshadows #Podcast
#Meditation
-----
Follow Podcast and Articles: