Welkom in het jaar 2030. Welkom in mijn stad - of moet ik zeggen, "onze stad". Ik heb niets. Ik heb geen auto. Ik heb geen huis. Ik heb geen apparaten of kleding.

Het lijkt misschien vreemd, maar het is volkomen logisch voor ons in deze stad. Alles wat je als product beschouwde, is nu een dienst geworden. We hebben toegang tot vervoer, accommodatie, eten en alle dingen die we nodig hebben in ons dagelijks leven. Een voor een werden al deze dingen gratis, dus het had geen zin om veel te bezitten.

De eerste communicatie werd gedigitaliseerd en voor iedereen gratis. Toen schone energie vrijkwam, begonnen de dingen snel te bewegen. Het transport daalde dramatisch in prijs. Het had voor ons geen zin meer auto's te bezitten, omdat we binnen enkele minuten een auto zonder bestuurder of een vliegende auto konden bellen voor langere reizen. We begonnen onszelf op een veel meer georganiseerde en gecoördineerde manier te vervoeren toen het openbaar vervoer gemakkelijker, sneller en handiger werd dan de auto. Nu kan ik nauwelijks geloven dat we congestie en files hebben geaccepteerd, om nog maar te zwijgen van de luchtvervuiling door verbrandingsmotoren. Wat waren we aan het denken?

In onze stad betalen we geen huur, omdat iemand anders onze vrije ruimte gebruikt wanneer we die niet nodig hebben. Mijn woonkamer wordt gebruikt voor zakelijke bijeenkomsten als ik er niet ben.

Af en toe zal ik ervoor kiezen om voor mezelf te koken. Het is gemakkelijk - de benodigde keukenapparatuur wordt binnen enkele minuten bij mij aan de deur geleverd. Sinds het vervoer gratis werd, stopten we met het stoppen van al die dingen in ons huis. Waarom een ​​pastamaker en een crêpe-fornuis in onze kasten proppen? We kunnen ze gewoon bestellen als we ze nodig hebben.

Dit maakte ook de doorbraak van de circulaire economie gemakkelijker. Wanneer producten worden omgezet in diensten, heeft niemand interesse in dingen met een korte levensduur. Alles is ontworpen met het oog op duurzaamheid, repareerbaarheid en recyclebaarheid. De materialen stromen sneller in onze economie en kunnen vrij gemakkelijk worden omgezet in nieuwe producten. Milieuproblemen lijken ver weg, aangezien we alleen schone energie en schone productiemethoden gebruiken. De lucht is schoon, het water is schoon en niemand durft de beschermde natuurgebieden aan te raken omdat ze zo waardevol zijn voor ons welzijn. In de steden hebben we veel groen en overal planten en bomen. Ik begrijp nog steeds niet waarom we in het verleden alle vrije plekken in de stad met beton hebben gevuld.

Boodschappen doen? Ik kan me niet echt herinneren wat dat is. Voor de meesten van ons is het veranderd in het kiezen van dingen om te gebruiken. Soms vind ik dit leuk, en soms wil ik gewoon dat het algoritme het voor mij doet. Het kent mijn smaak nu beter dan ik.

Toen AI en robots zoveel van ons werk overnamen, hadden we ineens tijd om goed te eten, goed te slapen en tijd door te brengen met andere mensen. Het begrip spits heeft geen zin meer, aangezien het werk dat we doen op elk moment kan worden gedaan. Ik weet niet echt of ik het nog werk zou noemen. Het is meer denktijd, creatietijd en ontwikkeltijd….