การร่ายรำด้วยดวงตาคือเอกลักษณ์สำคัญของนาฏศิลป์บาหลี ซึ่งใช้ดวงตาในการถ่ายทอดอารมณ์ต่าง ๆ เช่น โกรธหรือยิ้มอย่างอ่อนโยน การแสดงไม่เพียงเพื่อความบันเทิง แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมทางศาสนาที่ใช้เซ่นสรวงบูชาเทพเจ้าและขับไล่ภูตผีปีศาจ เชื่อว่าการร่ายรำเชื่อมต่อจิตวิญญาณมนุษย์กับเทพเจ้า

.

หนึ่งในการแสดงที่มีชื่อเสียงคือ ระบำบารอง (Barong Dance) ซึ่งแสดงถึงคติความเชื่อทางฮินดู โดยมีทั้งภาคอ่อนโยนและดุร้ายของเทพเจ้า เช่น พระนางปวรตี (อ่อนโยน) และเจ้าแม่กาลี (ดุร้าย) การใช้ดวงตากลอกไปมาและทำตาถมึงทึงในระบำนี้ แสดงถึงการปราบปีศาจร้าย การแสดงในนาฏศิลป์บาหลีจึงเป็นการเชื่อมต่อจิตวิญญาณกับพระเป็นเจ้าและจักรวาลผ่านศิลปะการแสดง