การเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อในไต้หวัน

ไต้หวันมีฟาร์มเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อแถบชายฝั่งทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเขตโก้งเหลียวในนครนิวไทเป ซึ่งในอดีตเคยเป็นสินค้าสร้างรายได้ดีและส่งขายต่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแถบเอเชียถือว่าไม่มีใครเทียบเคียงคุณภาพหอยเป๋าฮื้อของไต้หวันได้ แต่เมื่อ 20 กว่าปีก่อน ติดเชื้อและระบาดจำนวนมาก แต่โชคดี เมื่อ10 กว่าปีก่อนเริ่มแก้ปัญหาและมีการเพาะเลี้ยงจนรุ่งเรืองอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันหอยเป๋าฮือที่อยู่บนโต๊ะอาหารในงานเลี้ยง งานแต่ง ส่วนใหญ่มีการนำเข้าจากจีนปะปนกับที่เลี้ยงในไต้หวัน แต่หอยเป๋าฮื้อที่เลี้ยงในจีนและในไต้หวันมีความแตกต่างกันมาก ข้อแตกต่างคงเปรียบได้กับไก่บ้านที่เลี้ยงแบบธรรมชาติกับไก่ฟาร์มที่เลี้ยงปริมาณมากๆ นั่นเอง

หอยเป๋าฮื้อมีหลายขนาด แต่ส่วนใหญ่คือขนาดที่วางอยู่ตรงกลาง

หอยเป๋าฮื้อของไต้หวันเดิมเป็นหอยที่มีอยู่ในทะเลตามธรรมชาติ พบมากในทะเลทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของไต้หวัน จุดเริ่มต้นของการเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อมาจากการที่นักวิชาการค้นพบว่า ช่วงวัยเจริญพันธุ์หากมีการปรับอุณหภูมิสูงขึ้นประมาณ 5 องศาเซลเซียสและเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว จะทำให้หอยเป๋าฮื้อใกล้ตาย และในช่วงนี้เองมันจะรีบผสมพันธุ์เพื่อสืบพันธุ์รุ่นต่อไป ดังนั้น เทคนิคการผสมเทียมจึงถือกำเนิดขึ้นหลังทราบหลักการนี้ เริ่มมีผู้คนนิยมเลี้ยงหอยเป๋าฮือ ปี 1961 ชาวประมงในเขตโก้งเหลียวของนครนิวไทเปเริ่มทำฟาร์มเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อแถบชายฝั่ง ช่วงแรกๆ บ่อเลี้ยงหอยไม่มีการควบคุม สร้างขึ้นจำนวนมากจนกระทบต่อระบบนิเวศ ปัจจุบันห้ามมีการสร้างบ่อเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อขึ้นมาใหม่ แต่ปรับปรุงบ่อเลี้ยงที่มีอยู่เดิมได้และยังต้องจ่ายค่าเช่าให้กับสำนักทรัพย์สินแห่งชาติด้วย

บ่อเลี้ยงสมัยก่อนที่มีการเลี้ยงอย่างหนาแน่น

ปัจจุบันฟาร์มเลี้ยงหอยตามชายฝั่งทะเล มีการไหลเวียนของน้ำดี

ปี 1981 ธุรกิจการเลี้ยงหอยเป๋าฮื้อของไต้หวันรุ่งเรืองมาก หอยเป๋าฮื้อบนโต๊ะอาหารในงานเลี้ยงของญี่ปุ่นและฮ่องกงส่วนใหญ่มาจากไต้หวัน คนโก้งเหลียวในนครนิวไทเปเริ่มมีชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น ร้านอาหาร ภัตตาคารซีฟู้ดในท้องถิ่นเกิดขึ้นมากมายและเป็นที่รู้จักทั่วไต้หวัน แต่ความรุ่งเรืองเกิดขึ้นไม่นาน เนื่องจากการสร้างฟาร์มเลี้ยงที่หนาแน่น จนติดเชื้อเป็นกลุ่มก้อน อีกประการหนึ่ง การผสมพันธุ์ในสายพันธุ์ใกล้ชิดเป็นเวลานานทำให้หอยอ่อนแอ นักวิชาการต้องใช้เวลากว่า 10 ปี หาสาเหตุ ปรับปรุงการเลี้ยง ขณะเดียวกัน ช่วงที่ไต้หวันไม่ค่อยมีหอยเป๋าฮื้อส่งขายต่างประเทศ ทางจีนใหญ่เริ่มพัฒนาการเลี้ยงและส่งขายต่างประเทศ หอยขนาดเล็กที่เลี้ยงในจีนครองสัดส่วนตลาดส่วนใหญ่ ลูกหอยเป๋าฮื้อขนาดเล็กเส้นผ่าศก. 2-3 ซม.จำนวนมาก กลายเป็นออร์เดิฟขึ้นโต๊ะในภัตตาคารหรือร้านอาหาร แต่ถ้าหากต้องการแยกแยะว่าแบบไหนเลี้ยงในไต้หวัน ก็ต้องดูที่เปลือกหอยซึ่งส่วนใหญ่เป็นสีเขียวเพราะเลี้ยงด้วยสาหร่ายเป็นอาหาร ถ้าเลี้ยงนานกว่าครึ่งปี ลำตัวยาวประมาณ 6 ซม. (หรือในน้ำหนัก 600 กรัมมีประมาณ 22-25 ตัว) ราคาขายส่งที่หน้าฟาร์มประมาณ 420 เหรียญไต้หวันต่อน้ำหนัก 600 กรัม แต่ถ้านำเข้าจากจีนอาจจะไม่ถึง 250 เหรียญไต้หวันต่อน้ำหนัก 600 กรัมเท่านั้น ซึ่งหอยเป๋าฮื้อที่เลี้ยงในไต้หวันส่วนใหญ่มีขนาดปานกลาง ไม่ใหญ่และไม่เล็กจนเกินไป ไม่มีการใช้ยาปฏิชีวนะหรือยาเร่งใดๆ เลี้ยงด้วยน้ำทะเลที่เป็นธรรมชาติและให้สาหร่ายเป็นอาหาร รสชาติหวานอร่อย เพียงแค่ลวกในน้ำเดือด 1-2 นาทีก็รับประทานได้เลย

หอยเป๋าฮื้อไต้หวัน สด ลวกในน้ำเดือด 1-2 นาทีก็ทานได้เลย

อวี๋อี๋จวิน(俞怡君) หัวหน้าสำนักที่ดูแลท่าเรือและการประมงของนครนิวไทเปบอกว่า เพื่อความยั่งยืนและมีหอยเป๋าฮื้อสืบทอดอยู่ในทะเล หน่วยงานรัฐมีการจัดตั้งฟาร์มเพาะเลี้ยงลูกหอยโดยเฉพาะ มีการปล่อยลูกหอยประมาณ 100,000 ตัวลงทะเลให้กลับสู่ธรรมชาติทุกๆ ปี  หากมีโอกาสไปชมที่ฟาร์มในช่วงเดือนพ.ย.ถึงเดือนเม.ย.ปีถัดไปก็จะเห็นการเลี้ยงลูกหอยที่มีจำนวนมาก ส่วนช่วงเดือนพ.ค.-มิ.ย.ของทุกปี จะเชิญนักเรียนในเขตนครนิวไทเปไปชมการปล่อยลูกหอยเป๋าฮื้อลงสู่ทะเลด้วย

คลิกฟังรายการได้ที่นี่