Nýjasti gestur bræðrana Gunnars og Davíðs Wiium í hlaðvarpsþættinum Þvottahúsið er engin annar er Ingólfur Níelsson. 

Þessi þáttur bræðrana með Ingólfi er síðasti þátturinn í trílógiunni Sitting bull sem svo varð mannkynsfrelsarinn. Í fyrsta þættinum  lýsti hann því hvernig hann fór í gegnum mikið ferðalag þjáninga sem svo leiddi hann inn í dauðareynslu sem hann varð fyrir í fangaklefa í Kaupmannahöfn. Dauðareynslan hafði djúp sálræn áhrif á hann og byrjaði vegferð hans þaðan inn í ljósið eins og hann kallar það.

“Við erum yfirleitt bara að líta á okkur sem eina vél enn ekki vitund, öll þessi fræði, yogisk fræði, kristinfræði er að tala um þetta að það er vitund, það er sál og án sálarinnar getur maðurinn ekki lifað og ég tel svo vera að sálin er ljóseind, ljóseindarflæði”

“Án andefnis getur efnið ekki orðið að veruleika”

“Raunverulega eigum við ekki að vera hérna, jörðin á bara að vera hérna en það er eitthvað rugl í vitund minni sem fær mig síendurtekið til fæðinga og lífið hér á jörðinni er að hluta til þjáning, fyrsta upplifun mín og meðbræðra er þjáning, það er fæðing, við þjáumst. Svo fer ég að vaxa úr grasi og ég fer að finna fyrir andlegri þjáningu sem ég fæ í erfð frá forfeðrum mínum og ég skil ekki ekki hvernig ég á að takast á við þetta og tilfinningalíf mitt fer í rugl við það. Af hverju erum við að þjást hérna, af hverju er ekki gleði og ég bendi yfirleitt á þig og segi afhverju ertu ekki að haga þér svona”

“Til að losna undan fæðingu og þjáningum heimsins, þessum aðdrætti sem ég hef hérna þá verð ég að stefna að því að öðlast eilíft líf, það gera ég í gegnum þjónustu og með því að vekja vitund mína upp með það að ég er eilíf vera, guðdómleg vera, án upphafs og án endis”