Bütün düyanın seslerini çok net dinleyebiliyordu. Bu sabaha uyandığında yerlere saçılmış toka kutusu ve ahşapların üzerinde kurumuş şekerli kahve lekesi vardı. Geçen akşam onun için hayatının en uzun gecesiydi.

Geçen gece ne olduğunu da hatırlayamıyordu ve sanki unutmak için uyumuştu. Yazın ölen kedisinin biblosuna uzun uzun baktı. Kapının üzerindeki askılıkta okumadığı mektupların asılı olduğu bir poşet vardı.

Kafasındaki bulutları üfleye üfleye dağıtmaya çalıştı.

Odanın en ucundaki koltukta kahvaltısı duruyordu. Geçen günden kalma bir simit.

Kenara çöktü ve aklında tek bir düşünceyle düşünmeye başladı, düşünmekle kalmayıp hemen ayağa kalktı ve eline aldığı ilk pantolonu geçirip koşarak dışarı çıktı.

Dışarıda onu bekleyen 251 kişi meraklı gözlerle ona baktı.

Belki de onlarca 251 kişi bir umutla bir cevap bekliyordu.

Onun adı inanmaktı.