Rasim, Gökberk ve Ufuk, Uzak (2002) filmi hakkında konuşuyorlar. 

Filmin, Yeni Türkiye Sineması akımı içindeki yerinden, iki ana karakteri Mahmut ve Yusuf'un eril iletişimsizliğinden, fantazi nesnesi olarak kadınlar ve sanat formu olarak fotoğraf üzerinden Mahmut'un alaycılığı ve Yusuf'un çocuksu saflığından, bu karakterler üzerinden İstanbul'u şehir olarak yeniden yorumlamasından, boşluğu ve "uzaklığı" sebebiyle sinemada sıklıkla eleştirilen İstanbul'un yeniden değerlendirilme olasılığından, bu yeniden değerlendirmenin ise sadece estetik düzlemde kaldığından, felsefi açıdan Gilles Deleuze'ün zaman-imge kavramından ve postmodern auteur stilinin sıkıntılarından bahsediyorlar.