Przyszedł bocian na obiad proszony do liszki.

Dała kaszę na talerz, poziera gość łyżki,

bo nosem, jako szydłem, nic jej nie uczyni.

Tymczasem talerz z kaszą zliże gospodyni.

Dziękuje za cześć, chcąc wet bocian oddać wetem,

prosi, żeby też jego nie gardzić bankietem.

Uwarzywszy takiejże kasze, postawi ją

przed lisem, nalawszy dzban z długą, cienką szyją,

gdzie gospodarz aż do dna nos po oczy wtyka,

a gość liże po wierzchu dzban krajem języka.

Nie tak nazbyt konceptom chytry ufaj lisie,

kiedy zaprosisz gości, dajże im na misie,

żeby cię kiedy, tego przykładem bociana,

(choć ptak szczyry i prosty), nie karmiono z dzbana...