วิธีปฏิบัติธรรม - นำนั่งสมาธิเบื้องต้น โดย หลวงพ่อธัมมชโย วัดพระธรรมกาย. ปฏิบัติ ธรรมนำสุขให้ ชีวา

ต้อง ตรึกกลางกายา อย่าคร้าน

ทำ ได้ตลอดเวลา ดียิ่ง

จริง อย่างนี้ชัวร์ล้าน หมื่นร้อยเปอร์เซ็นต์

ตะวันธรรม

(เมื่อเราได้สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว

ต่อจากนี้ไปตั้งใจเจริญสมาธิภาวนากันนะ........)

ตั้งใจหลับตาเจริญสมาธิภาวนากันนะ หลับตาเบาๆ พอ

สบายๆ ทำใจของเราให้เบิกบาน แช่มชื่น ให้สะอาด บริสุทธิ์

ผ่องใส ไร้กังวลในทุกสิ่ง แล้วก็หยุดใจไปที่ศูนย์กลางกายฐาน

ที่ ๗ ซึ่งอยู่ในกลางท้องของเรา ในระดับที่เหนือจากสะดือขึ้น

มา ๒ นิ้วมือ

ให้ตรึกนึกถึงดวงใส หยุดอยู่ในกลางดวงใสๆ หรือตรึกถึง

พระแก้วใสๆ แล้วก็หยุดในกลางองค์พระใสๆ อย่างใดอย่าง

หนึ่งนะ ไม่ชัดก็ไม่เป็นไร ให้ใจเราหยุดอยู่ภายในอย่างเบาสบาย

แล้วก็ผ่อนคลาย หมั่นฝึกฝนให้ใจมาหยุดมานิ่งอย่างนี้ให้ได้

ทุกวัน อย่าท้อ ให้หมั่นทำทุกวัน เพราะเรามาเกิดเพื่อการนี้ฝึกไป

เรื่อยๆ

วันนี้ใจไม่หยุดก็ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เราฝึก

ใหม่ ถ้าเราไม่ทอดธุระ ทำสม่ำเสมอทุกวันฝึกไป

เรื่อย ปรับใจของเราไปเรื่อยๆ สักวันหนึ่ง

จะเป็นวันแห่งความสมปรารถนา

อย่าให้แต่ละวันผ่านไปเฉยๆ โดยไม่ได้เก็บ

ใจไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ต้องฝึกควบคู่กับ

ภารกิจประจำวัน ทั้งนั่ง นอน ยืน เดิน กิน ดื่ม

ทำ พูด คิด หยุดนิ่ง ลิ้มรส ทำควบคู่กันไป ฝึก

ทุกวัน

การทำอย่างนี้ได้ชื่อว่า เรายกใจของเราให้สูงส่งใจจะสูงส่ง

ได้ขึ้นอยู่กับว่า เราเอาใจไปผูกไว้กับอะไร ถ้าเราผูกพันไว้กับ

พระรัตนตรัย ซึ่งเป็นสิ่งที่สูงที่สุด เป็นวัตถุอันเลิศ อันประเสริฐ

ที่สุด ใจเราก็จะพลอยสูงตามไปด้วย สิ่งอื่นที่จะสูงส่งเท่าพระ

รัตนตรัยเป็นไม่มี

มนุษย์ เทวดา พรหม อรูปพรหมก็ยังต้องกราบไหว้พระ

รัตนตรัย ยกเว้นผู้ที่ไม่มีความรู้ว่าอะไรคือที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงก็

ตั้งสมมติฐานกันไปว่า มีเทพเจ้าองค์นั้นองค์นี้เป็นสิ่งสูงส่ง ที่แตะ

ต้องไม่ได้เมื่อเซ่นสรวงบูชา เอาอกเอาใจ ก็จะได้รับประทานพร

พิเศษ แต่ว่าความจริงมันไม่มีตัวตน เหมือนหญิงสาวที่นึกถึง

ชายหนุ่มในฝัน หรือชายหนุ่มนึกถึงหญิงสาวที่อยู่ในฝันที่ไม่มี

จริง แต่พระรัตนตรัยมีอยู่จริงภายในตัวเราทุกคน เราสามารถ

เข้าถึงได้ ไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติ ศาสนา หรือเผ่าพันธุ์ใดก็ตาม ถ้า

หยุดใจที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ได้ ก็เข้าถึงได้

มีตัวอย่างเยอะแยะ ที่ต่างเชื้อชาติ ศาสนาและวัฒนธรรม

เผ่าพันธุ์ เมื่อทำใจให้หยุดนิ่งในกลางกาย ก็มีประสบการณ์

ภายในเหมือนกับชาวพุทธ คือ ใจตกศูนย์ ดวงธรรมผุดขึ้นมา

เป็นดวงใสๆ แล้วก็มาพร้อมกับความสุข ความสุขนั้นก็จะทำให้

ใจอยู่ตรงนั้นตลอดเวลา แล้วก็เคลื่อนเข้าไปสู่ภายใน จนถึง

พระรัตนตรัยในตัว นี่ไม่ใช่สิ่งเลื่อนลอย ไม่ได้เป็นสมมติฐาน

แต่เป็นสิ่งที่มีจริงอยู่ภายในตัวทุกคน

ฝึกฝนอบรมใจของเราไปเรื่อยๆ นึกทุกวัน ตรึกทุกวันให้ได้

มากที่สุดในแต่ละวัน หรืออย่างน้อยก็ทำการบ้านที่ได้บอกเอาไว้

ใจเราจะสูงอยู่ตลอดเวลา เป็นทางมาแห่งบุญและคุณธรรมอัน

ประเสริฐจะเกิดขึ้นภายในตัวเรา เราต้องพร้อมเสมอสำหรับการ

เดินทางไปสู่ปรโลก ในทุกหนทุกแห่ง ถ้าใจหยุดได้ จะไปที่ไหน

หรืออยู่ที่ไหนก็ได้ เพราะว่ามีที่พึ่งภายใน มีความสุขภายในเป็น

พื้นฐานแล้ว เพราะฉะนั้นหมั่นฝึกไปเรื่อยๆ

หยุดแรกยากนิดหนึ่ง

มันยากตอนแรกนิดหนึ่ง ไม่ได้ยากเยอะ คือตอนที่เรา

จะนำใจกลับมาตั้งไว้กลางกาย ที่ยากเพราะเราคุ้นกับการส่งใจ

ไปภายนอก ไปติดในคน สัตว์ สิ่งของต่างๆ ที่พระสัมมาสัม

พุทธเจ้าสรุปไว้ว่า ติดในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์

วัตถุรูปอย่างนี้ เสียงเพราะๆ อย่างนี้ หรือไม่ก็นำมาครุ่นคิดที่

จะให้มันออกไป หรือพูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ ติดในคน สัตว์

สิ่งของ สิ่งมีชีวิตหรือไม่มีชีวิตนั่นแหละ

ที่ยากคือ เมื่อเราเอาใจมาไว้ภายใน มันก็จะออกไป

ภายนอกเสมอ เพราะความคุ้น เราจับปลามาไว้ในกระป๋องที่มีน้ำ

มันก็จะพยายามดิ้นรนลงไปในหนองน้ำ เพราะมันไม่คุ้นอยู่ใน

กระป๋องใจเราเอามาไว้ภายในมันก็จะกระโดดโลดเต้นไปกับสิ่ง

ที่เราคุ้น ในธุรกิจการงาน บ้านช่อง การศึกษาเล่าเรียน ความ

สนุกสนานเพลิดเพลินอะไรต่างๆ เหล่านั้น เพราะฉะนั้นตอน

ดึงกลับเข้ามาเราก็ต้องยอมรับว่า เราก็ต้องให้เวลากับตัวเราเอง

ให้โอกาสในการฝึก แล้วถ้ามันหลุดออกไปบ้างก็ช่างมัน แต่พอ

รู้ตัว เราก็ดึงกลับมาอยู่ภายในใหม่

ความอยากได้

ยากอีกตอนคือ ความอยากได้ เพราะเรารู้ว่าถ้าเข้าถึง

แล้วดี วิเศษ ทำให้เรามีความสุข เป็นมนุษย์มหัศจรรย์ได้รู้เรื่อง

ราวความเป็นจริงของชีวิตๆ เพราะเราฟังมามาก เรา

ก็เลยอยากได้มาก อยากได้มากน่ะ ไม่มีปัญหา แต่มันมากเกิน

ไป คือเอาความอยากมาใช้ตอนนั่ง ความอยากได้ควรใช้ตอน

แรกๆ สมัครใจที่เราจะทำ แต่ว่าเวลานั่งต้องหยุดความอยาก

ทีนี้มันยากตอนที่อยากจะหยุดใจเลยนี่ มันก็เลย