เมื่อเราใช้เครื่องมือของวิชชาเสร็จสิ้นแล้ว สุดท้ายวิชชาที่เราใช้อยู่ก็ต้องส่งคืนวิชชาเสีย การส่งคืนวิชชาก็จะเห็นว่าวิชชานี้มันเป็นธรรมชาติที่เกิดขึ้นมาจากกระบวนการของการฝึกฝน แล้วเอาอะไรมาฝึกฝน ก็เอารูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณนั่นมาฝึกฝน ก็ในเมื่อรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณมันไม่เที่ยง วิชชาที่มันออกมาจากรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ก็ต้องส่งคืนด้วยเหมือนตอนที่เราส่งคืนอัพยากตธรรม อัพยากตธรรมเป็นธรรมที่ทำลายธรรมที่เป็นกุศล อกุศลได้ จะเหลือแต่ความเป็นอัพยากตธรรม ก็ต้องส่งคืนอัพยากตธรรม แล้วก็ส่งคืนวิชชาด้วย วิชชาที่มันรู้แจ้งทั้งหมด ไม่มีใครเป็นผู้รู้วิชชา เพราะความเป็นวิชชา สุดท้ายก็ต้องเสื่อมสลายตายไปในที่สุดพร้อมกับขันธ์ หรือจะอยู่แบบเหนือขันธ์ อยู่เพราะเข้าใจขันธ์ อยู่เพราะเข้าใจทั้งวิชชาและอยู่เพราะเข้าใจทั้งอวิชชา นี่มันแจ้งตรงนี้ เมื่อมันแจ้งตรงนี้จะมีอะไรให้หลงอีก งั้นจะไปหาอะไรกัน ถ้าไม่หามาจากกาย