apay zekânın seçim süreçlerindeki rolünü ve potansiyel tarafsızlık sorunlarını kapsamlı bir şekilde inceliyor. Özellikle Türkiye özelinde, oy verme eyleminin karmaşık yapısını ve yapay zekâların bu kararları nasıl işleyebileceğini ele alıyor. Metin, büyük dil modellerinin parti programları, medya içerikleri ve anket sonuçları gibi kamuya açık verilerle nasıl eğitildiğini açıklarken, bu verilerin homojen olmamasından kaynaklanan yanlılık risklerine dikkat çekiyor. Ayrıca, yapay zekâların kişiselleştirilmiş siyasi analizler sunabileceği, ancak mutlak anlamda tarafsız olamayacağı ve etik sorunlar yaratabileceği vurgulanıyor. Son olarak, metin yapay zekânın kamuoyunu manipüle etme potansiyelini ve demokratik irade üzerindeki etkilerini sorguluyor.