گفت‌وگوی احمد غلامی با ابوتراب خسروی

مهم‌ترین کار زندگی‌ام اجازه انتشار نگرفته 

 

ابوتراب خسروی در داستان‌نویسی ایران نام شناخته‌شده‌ای است. نام او با اولین کتابش «هاویه» سر زبان‌ها افتاد. ‌آن سال‌ها ابوتراب خسروی، جوان و فضای ادبیات پرنشاط و پویا بود. مخاطبان، نویسندگان پیشگام را با شور و علاقه دنبال می‌کردند و ابوتراب خسروی نشان داده بود جامعه ادبی ایران با نویسنده متفاوتی روبه‌رو است. نویسنده‌ای که حریم و حرمت واژه‌ها را می‌شناسد و در خلق آثارش جدی است و دغدغۀ شهرت زودهنگام ندارد. آثار بعدی ابوتراب خسروی این ادعا را تأیید می‌کنند. آثاری که مبتنی بر تحقیقات جانفرسا و زمان‌بر است. رمان «اسفار کاتبان»، او را به‌عنوان نویسنده‌ای متفاوت تثبیت کرد؛ رمانی که شاید سرآغاز راهی نو در داستان‌نویسی ایران بوده باشد. ابوتراب خسروی با اینکه شتابی برای انتشار آثارش ندارد، اما تلاش می‌کند فرایند نویسندگی‌اش متوقف نشود. کتاب‌های «رود راوی» و «دیوان سومنات» ادامه کارهای این نویسنده است. ابوتراب خسروی رمانی با عنوان «برزخ خجسته» نوشته است که حاصل چندین سال تحقیق مستمر در احادیث، روایات و مبانی و مبادیِ مذهب شیعه است؛ کاری که به‌گفته نویسنده مهم‌ترین کتاب زندگی‌اش است، اما نزدیک به دو سال در دست بررسی وزارت ارشاد معطل مانده و کسی جواب روشنی به او نمی‌دهد. با ابوتراب خسروی به گفت‌وگو نشسته‌ایم که می‌خوانید.

Hosted by Simplecast, an AdsWizz company. See pcm.adswizz.com for information about our collection and use of personal data for advertising.

See omnystudio.com/listener for privacy information.