YUSUF SURESİ 91-100 N053 M012

Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın adıyla.

91- (Kardeşleri) dediler ki: "Allah'a yemin ederiz ki, Allah seni bizden üstün kıldı. Doğrusu biz hata ettik."

92- (Yusuf): "Bugün sizi kınamak yok. Allah sizi afvetsin. O merhamet edenlerin en merhametlisidir."

93- "Benim şu gömleğimi götürün ve onu babamın yüzüne koyun, gözleri açılır. Ailenizle topluca bana gelin" dedi.

94- Kervan (Mısır'dan) ayrılınca babaları (Ya'kub): "Eğer beni bunak saymazsanız, şüphesiz ben Yusuf'un kokusunu buluyorum" dedi.

95- (Yanındakiler): "Allah'a yemin olsun ki sen, eski şaşkınlığın içindesin" dediler.

96- Müjdeci gelip onu (gömleği) yüzüne koyunca derhal görmesi geri geldi. Ya'kub: "Ben size: "Allah'tan sizin bilmediklerinizi bilirim" demedim mi? dedi.

97- Dediler ki: "Ey babamız, Sen bizim günahlarımızın bağışlanmasını dile. Gerçekten biz hata ettik."

98- Ya'kub: "Sizin için Rabbime istiğfar edeceğim. Şüphesiz O, Ğafur'dur, Rahîm'dir.

99- Yusuf'un yanına girdiklerinde babasını ve annesini kucakladı: "Allah'ın dilemesiyle güven içinde Mısır'a girin" dedi.

100- Babasını ve annesini tahtın üzerine kaldırdı ve hepsi O’nun için (şükür) secdesine kapandılar. Yusuf: "Babacığım, işte daha önceki rüyamın yorumu. Rabbim onu gerçek kıldı. Beni hapisten çıkardığında şeytan, kardeşlerimle benim aramı bozduktan sonra sizi çölden getirmekle Rabbim bana iyilik yaptı. Şüphesiz Rabbim dilediğine lütfedendir. O her şeyi bilen, hikmetle hükmedendir."

https://soundcloud.com/kuranikerimtefsiri/yusuf-suresi-91-100-tefsiri