คอร์สอานาปานสติ วันที่ 5-10 ธ.ค. 67 ณ วัดบุปผาราม กทม. โดย พระกิตติวิมลเมธี (พระอาจารย์สุชีพ สุธมฺโม) ผู้ช่วยเจ้าอาวาส วัดบุปผาราม วรวิหารเราต้องเข้าใจว่า รูปธาตุนามธาตุ ก็คือ รูปนามนี้ที่มันปราศจากชื่อ นามสกุล วัย อายุ เพศ ปราศจากความเชื่อมโยงกับสิ่งต่างๆ มันเป็นแค่รูปแค่นาม จึงจะเป็นรูปธาตุนามธาตุ ในรูปธาตุนามธาตุนี้มันต้องถอยกลับไปให้สุดของมันมันมีธาตุชนิดหนึ่งที่เป็นต้นธาตุอยู่ข้างใน ธาตุชนิดนี้ ตัวมันเองเป็นธาตุที่บริสุทธิ์ ผุดผ่อง มันไม่รู้จะเรียกว่าอะไร เขาก็สมมติเรียกเป็น จิตเดิมแท้ แต่พอพูดคําว่าจิตเดิมแท้นะ มันก็เป็นจิตอีก มันไม่สามารถที่จะเข้าใจได้ว่า มันเป็นอะไร แต่มันมีอยู่ ใช่ไหม? มันมีอยู่ มันต้องถอยกลับไปตรงนั้นให้สุด พอไปถึงตรงนั้น หยุดอยู่ตรงนั้นปั๊บ แล้วมันก็ดูออกมา ดูออกมาจากตัวนั้นนะตรงๆ มันก็จะเห็นทุกอย่างที่มันเห็น ว่ามันเกิดดับ เกิดดับ รวมความก็คือมันเห็นว่า อันนั้นก็เป็นอนัตตา นี่ก็เป็นอนัตตา นั่นก็เป็นอนัตตา ทุกอย่างเป็นอนัตตาไปหมดเลย

ทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นมาในรูปนามนี้ มันเกิดขึ้นมาจากการที่ตัวที่มันบริสุทธิ์อยู่ข้างในมันถูกห่อ แล้วมันก็สร้างขึ้นมา สร้างตัวนั้นน่ะขึ้นมา แล้วก็ยึด ยึด ยึด จึงเกิดเป็นสิ่งต่างๆเข้ามาเชื่อมโยงกับตัวนี้ จนตัวนี้มันเข้าใจว่า มันกับสิ่งที่ยึดโยงอยู่นั้นน่ะเป็นตัวเดียวกัน

ในธรรมธาตุชนิดนี้ มันมีธาตุชนิดหนึ่งที่มันอยู่ในลึกสุดที่มันมีอยู่ เรียกว่าอะไรก็ไม่รู้แหละ มันบริสุทธิ์อยู่ข้างใน เป็นตัวเดิมของมัน แล้วตัวมันถูกความไม่รู้ห่อมัน ก่อขึ้นมาเป็นอย่างๆ เรียกว่า จิตตสังขาร แต่จริงๆก็คือว่า มันถูกสร้างออกมา ตัวนี้มันถูกสร้างเป็นจิตตสังขารขึ้นมา ถ้าพูดง่ายๆนะ ตัวในเดิมนี้ คือ จิตแท้ จิตเดิมแท้ แล้วมันถูกสร้าง ร่วมกับอวิชชามันสร้างตัวจิตตสังขารขึ้นมาในแต่ละอย่าง ภาพทั้งหมดที่เราเห็น ที่เราจําได้ คนทั้งหมดที่เราจําได้ วัตถุทั้งหมดที่เราจําได้ เรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดที่เราจําได้ เรื่องราวในอนาคตที่เรามุ่งหวังไว้ ที่เราจําได้ ข้างหน้าที่เราได้เห็นได้ยินได้ฟังได้สัมผัส ทั้งหมดมันเกิดขึ้นจากการที่ตัวนี้มันสร้างเป็นจิตตสังขารในแต่ละเรื่อง

พอมันสร้างขึ้นมาเสร็จแล้ว ทุกอย่างที่มันสร้างขึ้นมาน่ะ เป็นอนัตตาทั้งหมด มีอะไรบ้างที่ไม่เป็นอนัตตา ที่จิตตสังขารขึ้นมา ตัวมันเองก็เป็นอนัตตา เป็นไงล่ะ ความรู้นี้ที่พระพุทธเจ้าเรียกญาณวัตถุ แต่เราจะถอยกลับไปเลย ความรู้ที่มันเกิดจากตัวนี้ มีปัญญาลงไปในตัวเดิมแท้ตัวนี้ แล้วเห็นทุกอย่างเลยเป็นอนัตตา มันจะเหลืออะไร พอเห็นทุกอย่างเป็นอนัตตาด้วยตัวใน มันก็จะไม่เอาอะไร พอมันไม่เอาอะไรแต่มันยังไม่ตาย มันก็อยู่ได้ทุกอย่างเลย ยิ้ม กิน อาหาร รสเปรี้ยวหวานมันเค็ม ไปสนุกสนาน คุยกัน ถูกใจก็หัวเราะ ไม่ชอบใจก็เดินหนี แต่มันไม่เอาอะไรไง เพราะอะไร? เพราะว่าปัญญาที่มันลงในตัวเดิมแท้นี้ มันเห็นทุกอย่างแล้วมันเป็นอนัตตา มันเห็นความจริงที่สุดของสัมปธาตุ มันเห็นความจริงที่สุดของรูปธาตุนามธาตุ พอปัญญามาลงตรงนี้

ตัวปัญญาตัวนี้แยกออกมาเป็น ๒ คํา เขาเรียก ธัมมญาณ กับ อันวยญาณ

ธัมมญาณ ก็คือ มรรคญาณ

อันวยญาณ ก็คือ ผลหรือความรู้ที่มันเข้าไปสู่ธัมมญาณ

นี่คือเหตุ ว่าทําไมพระพุทธเจ้าจึงชี้ให้เราเข้าให้ตรงจุด เราไปอย่างอื่นไม่ได้เลย จุดตรงที่จะเข้าไปถึงตรงนั้น คือ จุดที่พระพุทธเจ้าชี้ คือจิตจะต้องนิ่งอยู่อย่างเป็นกลาง มีสติแลอยู่เท่านั้น และประคองไปด้วยการรู้กายในกายไปเรื่อยๆ บ่มตัวนั้น ตัวนั้นแหละจิตตัวเดิมนั้นมันจะโผล่ออกมา มันจะพบตัวนั้น พบด้วยตัวปัญญาที่มันตั้งมั่นอยู่ มันจะมีตัวปัญญาที่เข้ารับรู้ รับรู้ รับรู้ รับรู้แล้วก็เห็นความจริงในสิ่งที่ปรากฏแต่ละอย่าง แต่ละอย่าง มันจึงเป็นเหตุผลว่า ทําไมเมื่อจิตตั้งมั่น มีสภาวะอะไรเกิด แค่รู้มัน ทําไมถึงแค่รู้? เพราะเมื่อแค่รู้แล้วมันจะเผยความเป็นจริงออกมา ความเป็นจริงของมันก็คืออะไร? อนัตตา เกิดดับ เกิดดับหมดทุกอัน ทุกสภาวะ ทุกสภาพธรรม เมื่อมันนิ่งอยู่ที่ฐานรู้กายในกาย

แล้วพระพุทธเจ้าท่านเป็นนัก ที่เรียกว่า ท่านรู้แจ้งเห็นจริง ท่านรู้เลยว่า เมื่อนิ่งอยู่อย่างนี้ปั๊บ อะไรมันจะเกิด อะไรมันจะโผล่ แล้วให้มีท่าทีต่อสิ่งนั้นอย่างไร และก็แค่เชื่อท่าน ทําตามท่านว่า มันก็จะเป็น ธัมมญาณ อันวยญาณ #พระกิตติวิมลเมธี #วัดบุปผาราม #อานาปานสติ #สติปัฏฐาน #ปฏิบัติธรรม #สมาธิ #สมาธิภาวนา #นั่งสมาธิ #วิปัสสนา #วิปัสสนากรรมฐาน #ปัญญา #ธรรมะในชีวิตประจำวัน #ธรรมะ #พระธรรมเทศนา #พุทธศาสนา #คำสอน #ความตั้งมั่น #จิตตสังขาร