การแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ในช่วงปีที่ผ่านมา ตลอดจนถึงวันนี้ที่ยังไม่สามารถจัดการได้ขั้นเด็ดขาด ส่งผลให้อุตสาหกรรมเครื่องมือแพทย์เติบโตขึ้น อีกทั้งสินค้าจำเป็นสำหรับการป้องกันตัว อย่างเช่น ถุงมือยาง หน้ากากอนามัย ชุด PPE แอลกอฮอล์เจล ขาดตลาดและมีราคาสูง ในส่วนของบีโอไอก็ได้เพิ่มมาตรการเร่งรัดการลงทุนในอุตสาหกรรมการแพทย์ไปเมื่อปี 2563 เพื่อกระตุ้นการผลิตเครื่องมือแพทย์ที่สามารถผลิตได้ภายในประเทศ ช่วยให้ประชาชนเข้าได้รับการป้องกันที่มีประสิทธิภาพ

อย่างไรก็ตาม การแพร่ระบาดระลอกใหม่ของไวรัสโควิด-19 ได้สร้างอุปสงค์เครื่องมือแพทย์ที่ไม่สามารถผลิตเองได้ภายในประเทศและยังคงต้องอาศัยการนำเข้า เช่น ชุดตรวจ Antigen Test Kit  (อ่านว่า แอนติเจน เทสต์ คิท) เครื่องช่วยหายใจ และห้องความดันลบสำหรับคนไข้แพร่เชื้อทางอากาศ ซึ่งเป็นปัญหาที่หลายประเทศก็ประสบเช่นกัน และมีผู้ผลิตเพียงไม่กี่ประเทศที่มีความชำนาญ ทำให้เกิดความขาดแคลนของเครื่องมือแพทย์เหล่านี้

ด้วยแนวทางการพัฒนาประเทศที่กำหนดให้อุตสาหกรรมการแพทย์เป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมเป้าหมายของประเทศ เพื่อสร้างให้ไทยเป็นผู้นำด้านการแพทย์ครบวงจร หรือ Medical Hub (อ่านว่า เมดิคอล ฮับ) ในภูมิภาค

หากมองถึงระบบนิเวศของไทยในอุตสาหกรรมทางการแพทย์นับว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดี จากศักยภาพที่ประเทศมี ไม่ว่าจะเป็นบุคลากรด้านสาธารณสุขที่มีความเชี่ยวชาญและเป็นที่ยอมรับในระดับสากล โรงพยาบาลที่ได้มาตรฐานจำนวนมาก ซึ่งเป็นโอกาสสำหรับอุตสาหกรรมทางการแพทย์ โดยเฉพาะเครื่องมือแพทย์ที่มีการใช้เทคโนโลยีขั้นสูงและนวัตกรรมใหม่ๆ ที่ไทยยังต้องนำเข้า ซึ่งหากเครื่องมือเหล่านี้สามารถผลิตในไทยได้เอง โอกาสที่ไทยจะกลายเป็น Medical Hubในภูมิภาคก็ไม่ไกลเกินจริง