In deze aflevering vertelt Anny Dijks-van Wolven (geboren 1936) hoe zij als kind de oorlogsjaren en de evacuatie uit Duiven beleefde. Ze groeide op in een warm, zorgzaam gezin dat anderen hielp, ook al hadden ze zelf niets.

Anny herinnert zich hoe de trein met olietankers in brand stond, dat kinderen in haar klas van de honger om het klokhuis van haar appel vroegen en hoe ze in een kippenschuur in Varsseveld terechtkwam – met één keer warm eten per week.

Ze deelt de angstige momenten, zoals het luchtalarm en de vallende pan eten, maar ook de liefdevolle gebaren van haar vader en de moed van haar oma, die hondje Teddy redde uit handen van de Duitsers.

Een verhaal over veerkracht, zorgzaamheid en hoe een kind in oorlogstijd leert wat echt belangrijk is.