Mum rage … is a real thing!

Ik kan het weten; ik schaamde me er altijd voor … en eerlijk gezegd; nog steeds!

Niet boos, maar woest kan ik worden; schreeuwen, nare dingen zeggen, in het moment voelt het alsof het me overneemt en ik niet kan stoppen.

Totdat ik inzag dat het een belangrijk signaal is; ik kom niet toe aan de dingen die belangrijk zijn voor mij, mijn verlangens, heb te weinig tijd voor mezelf en ben overvraagd.

Het is een belangrijk signaal voor mij om mezelf af te vragen:

✅ Wat heb ik nu nodig?

✅ Welke verlangens en/of behoefte worden nu niet vervuld ?

✅ Waar kom ik niet aan toe wat wel belangrijk is voor mij?

✅ Waar word ik overvraagd?

Met als resultaat dat ik met meer compassie naar mezelf kan kijken, direct kijk, waar kan ik meer tijd voor mezelf creëren voor iets wat belangrijk is voor mij en wat heb ik nodig om mijn woede beter te navigeren? Voor mij is dat ; uit de situatie stappen en 15-20 minuten wandelen met een podcast.