کتاب والدن به قلم هنری دیوید ثورو، بیانیه ای شخصی در باب استقلال، تجربیات منحصر به فرد اجتماعی، سفر اکتشافی روحانی و اتکا به نفس است. این کتاب که در سال ۱۸۵۴ منتشر شده جزییات مربوط به تجربیات او در طی دو سال زندگی در کلبه‌ای در نزدیکی دریاچه والدن در میان زمینی متعلق به دوست رالف والدو امرسون در نزدیکی کنکورد ماساچوست را روایت می کند. وی قصد نداشت به عنوان یک راهب زندگی کند، و مرتبا بازدید کنندگان را می‌پذیرفت و بازدید خود را پس می‌داد. ثورو امیدوار بود که خود را تا آن حد از جامعه جدا کند که درک عینی بیشتری از آن به دست آورد. زندگی ساده و خودکفایی، اهداف دیگر وی بود، و کل پروژه از فلسفه زندگی متعالی، که موضوع جذاب در دوران رومانتیک آمریکایی به شمار می آمد الهام‌گرفته شده بود. همانطور که ثورو در کتاب خود می گوید، کلبه او در سرزمینی دورافتاده نبود، بلکه در حاشیه شهر، در فاصله حدود دو مایل از خانه پدری اش بود. قصد وی این بود که یک آزمایش انجام دهد: آیا او می‌توانست با خالی کردن همه تجملات از ذهنش و زندگی ساده در شرایط بسیار ساده، زنده بماند؟  او به این شیوه زندگی به عنوان یک تجربه در "اقتصاد خانگی" نگاه می کرد. ثورو برای فرار از آنچه "تمدن" می نامیم در جست و جوی "لذت خام" و "لذت وحشیانه" از طبیعت برآمد. وی همچنین مقادیر قابل‌توجهی از زمان خود را صرف مطالعه و نوشتن کرد. او تقریبا چهار برابر زمانی را که در کلبه زیسته بود، صرف نوشتن اندیشه هایش در کتاب والدن کرد. با اینکه کتاب والدن در زمان انتشارش در سال ۱۸۵۴ یک موفقیت متوسط بود اما در دهه های بعد به کتابی تاثیرگذار تبدیل شد و بزرگان زیادی در زندگی و سیاست از آن الهام گرفتند.