Emocje - są nieodłączną częścią funkcjonowania w codzienności. Kiedyś temat emocji był pomijany. Teraz wręcz przeciwnie. Uczymy się nazywać przeżywane emocje oraz analizujemy wywołujące je bodźce, modelujemy swoje zachowanie. Uczymy od małego także nasze dzieci. Żeby wiedziały, jak określić to, co czują. Mamy przekonanie, że to pomoże im budować relacje, komunikować się skuteczniej.
Dużo w tym prawdy. Jednak umiejętność nazywania emocji jest częścią nabywania odporności emocjonalnej. Nazywanie emocji jest ważne, ale niemniej ważne niż zadaniowy trening ich przeżywania w obecności bliskich osób i przy ich rozumnym wsparciu.

Kwestię umiejętności nazywania przeżywanych emocji zostawiam psychologom. Nie wchodzę w ich działkę, bo nie jestem alfą i omegą. Mogę natomiast na podstawie praktyki pedagogicznej, wiedzy, doświadczeń i ustaleń badawczych podać skuteczne działania, które wzmocnią odporność emocjonalną dzieci, a tym samym zahartują emocjonalnie przyszłych dorosłych.
Jako mama mam marzenie, żeby chronić moje dzieci przed przeżywaniem trudnych emocji. Jest we mnie nawet taka odrobina naiwności, że uda mi się to zrobić. Ale chwilę później przychodzi do mnie świadomość, bo przecież jestem człowiekiem - nie da się przeżyć życia bez doświadczania wachlarza emocji.
Jesteśmy wszyscy na emocjonalnej huśtawce, czy tego chcemy, czy nie. I na tej huśtawce są też nasze dzieci.