บรรยายเมื่อ 08-11-2563

การปฏิบัติธรรมนั้น

เป็นความเสียสละ

เป็นการเสียสละ

เสียสละความหวังว่าเราจะได้อะไรมามั้ย จากการนั่งสมาธิครั้งนี้

เสียสละอนาคต

เมื่อเราเสียสละทุกอย่างออกไป

ความรับรู้ที่ปราศจาก

เมื่อปราศจากความเป็นตัวเรา

ลองปล่อยให้แต่ละขณะผ่านไปอย่างไร้เรื่องราว 

ความทุกข์ทั้งหลายในชีวิตเกิดขึ้น

ใช้ชีวิตในแต่ละขณะที่กำลังผ่านไปอย่างไร้เรื่องราว 

ไร้เป้าหมาย ไร้ร่องรอย

ในบางขณะความรู้ ความทรงจำ ทฤษฎีต่างๆ ปรากฏขึ้น

ความรู้ 

เรากำลังสร้างร่องรอยให้กับธรรมชาตินี้

รู้ทันแล้วปล่อยให้ชีวิตผ่านไปแต่ละขณะอย่างไร้ร่องรอย

แล้วเราจะได้รู้จัก รู้ที่บริสุทธิ์ 

รู้...ที่ไม่มีมลทินของความเป็นเรา 

ถ้าเราเข้าใจประโยคนี้ได้ว่า 

และปัจจุบันเท่านั้นที่เป็นขณะของการปฏิบัติธรรม 

การปฏิบัติธรรมเกิดขึ้นได้

เมื่อชีวิตในขณะนี้...ไร้ร่องรอย ...ไร้เรื่องราว

ความรับรู้ถึงการดำรงอยู่ 

ปัจจุบันขณะ...ที่ปราศจากซึ่งมลทินของความเป็นเรา 

กงล้อแห่งอริยมรรคได้เริ่มดำเนินไป

ในแต่ละขณะของชีวิตจะเต็มไปด้วยความรู้ ตื่น เบิกบาน

อิสระจากความหมายของความเป็นสัตว์ ตัวตน บุคคล เรา เขา และอื่นๆ

ทั้งหมดคือ ชีวิตของพุทธะ 

ชีวิตที่ความทุกข์ ความโศกใดๆ ก็เข้าไม่ถึง เป็นชีวิตที่สะอาด สว่าง บริสุทธิ์ 

เราทุกคนมีศักยภาพที่จะมีชีวิตของความเป็นพุทธะแบบนี้ได้...ได้ทันที ที่นี่ เดี๋ยวนี้