Coñecino na Facultade, non pasaba desapercibido (na conversa descrubriredes por qué), mais se algo me une a Joshua son as peripecias. Na miña memoria gardo con moito cariño momentos e anécdotas algunhas surrealistas, outras emotivas, porque ter un "mago" na Facultade, non era cousa menor! O caso é que foi o Audiovisual o que nos uniu e a vida a que fixo que compartisemos momentos coma un videoclip (nada máis e nada menos que o meu primeiro). Aínda lembro os tempos nos que Joshua sacaba adiante a carreira mentres, paralelamente estudaba Ilusionismo en Madrid, a súa aposta ía moi en serio, e non lle faltaba razón e confiar na súa intuición porque está claro que naceu para isto. Hoxe vexo como vai polo mundo adiante facendo espectáculos, gañando premios, facendo do ilusionismo a súa profisión e vida... e que orgullosa estou! Disto e moito máis falamos neste episodio, acompáñanos!

PD: Atención, porque hai truco! Teredes que prestar moita atencion...