Coñecino na Facultade, non pasaba desapercibido (na conversa descrubriredes por qué), mais se algo me une a Joshua son as peripecias. Na miña memoria gardo con moito cariño momentos e anécdotas algunhas surrealistas, outras emotivas, porque ter un "mago" na Facultade, non era cousa menor! O caso é que foi o Audiovisual o que nos uniu e a vida a que fixo que compartisemos momentos coma un videoclip (nada máis e nada menos que o meu primeiro). Aínda lembro os tempos nos que Joshua sacaba adiante a carreira mentres, paralelamente estudaba Ilusionismo en Madrid, a súa aposta ía moi en serio, e non lle faltaba razón e confiar na súa intuición porque está claro que naceu para isto. Hoxe vexo como vai polo mundo adiante facendo espectáculos, gañando premios, facendo do ilusionismo a súa profisión e vida... e que orgullosa estou! Disto e moito máis falamos neste episodio, acompáñanos!

PD: Atención, porque hai truco! Teredes que prestar moita atencion...

Lidya Queiruga é unha gran fotógrafa que tiven a sorte de cruzar no camiño e que rematou por converterse nunha gran amiga. E é que, como podedes ver na conversa, alén de ser unha persoa coa que se pode falar de todo, filosofar un chisco e desafogar outro, é alguén que sempre ten cento e unha cousas que contar e da que sempre aprendo, nunca deixo de aprender cousas con ela. Ela fai mil cousas, anda en moitos “saraos” pero eu destaco dela a súa gran paixón e talento como fotógrafa de natureza, é iso o que lle enche o corazón e ben se sinte na hora de falar e tamén no que transmite dende os seus encuadres. Viaxou por moitos lugares, contemplou e retratou centos de paisaxes, e detrás de cada foto hai historias, tantas que non chega un só capítulo para contalas.

Falamos de fotografía, mais falamos tamén do que supón voltar a Galiza por parte dunha persoa que viviu fora uns cantos anos, do duro dese regreso. E falamos tamén da vivenda… por que sen pretendelo, é “o tema” que está presente nas conversas da nosa xeración un día tras outro.

Acompañádenos nesta conversa!

Eu sabía que Baia era unha muller creativa, con sentido do humor e moi interesante, mais nunca tiven oportunidade de coñecela coa calma dunha conversa. Seguramente vos pase coma a min, tropecei con ela en internet, a través dos seus vídeos, do seu xeito de falar e de expresarse, onde o humor se une á crítica por veces, cunha boa dose de retranca e con reflexións interesantes que quedan no aire para convidarnos a darlle uso á cabeciña. Mais Baia é desas persoas que non paran, pois está en diversos proxectos, pasando pola escrita, o teatro, a comunicación e tamén a educación emocional. É, sen dúbida, desas persoas coas que dá gusto falar, coas que se aprende moito e coas que estaría horas e horas á conversa. Acompañádenos nesta parolada interesante na que falamos de todo un pouco, reflexionamos sobre o humor, as redes, as emocións e moitas outras cousas.

Este é un especial gravado na propia mesa do Natal, en Portugal onde, como cada ano, paso o Natal coa miña familia. Crin que era un bo momento para dar voz e protagonismo a esta "Família (quase) perfeita" e achegarvos un pouco o que é o Natal na miña zona, como o celebramos, as tradicións e costumes, así coma a comparativa entre xeracións como era antes e como evolucionou, etc. Hai tempo tamén para un pouco de show e performance, para cantar, e para facer consultas de diccionario. Un pódcast máis informal e co caos propio da mesa do Natal, e o primeiro en portugués deste Canto Conto. Agardo que vos guste.

Conversar con Luisa sempre é un pracer e unha aprendizaxe, tiña moi claro que algún día quería facelo cun micro diante para compartilo con vós. E é que Luisa e mais eu cruzámonos no camiño do xeito menos esperado, eu a media carreira universitaria, ela tras a xubilación, e foi a poesía a que nos uniu. En Luisa descubrín unha amiga, mais tamén unha persoa boa e cunha experiencia vital tremenda, con moito que contar e moito do que aprender. Compartimos hoxe un anaco diso, da súa experiencia como mestra (iniciada aínda en tempos de Dictadura), como defendeu sempre a lingua e a cultura, todo o seu percorrido e amor pola escrita... todo isto e moito máis nesta conversa na que só vos podo convidar a compartir con nós.

Hoxe conectamos directamente con Nova Iork, e é que seguirlle a pista a Aida non é para nada doado. Dende que saiu do seu Rianxo natal, pasou xa por Barcelona, París, Rotterdam... ata rematar en Manhattan co propósito de dedicar a súa vida e formación ao piano e á música. E é que Aida é, sen dúbida, un talento xigante da nosa Terra, que alén do seu crecemento profisional e persoal, nunca esquece de onde vén e Galiza está sempre moi presente no seu día e na súa obra. Facemos un balance do camiño feito ata agora e do que estará por vir. Persoalmente, alén da admiración que teño por ela e por vela medrar no seu camiño, sempre é un pracer conversar con Aida e sempre aprendo moito. Acompañádenos nesta conversa!

Hoxe a conversa é con Laura Romero, para quen non a coñeza, Ilustradora, creadora de proxectos como Músicas Galegas Ilustradas, Ferreñas e Rock and Roll, poñendo forma e cor a moitos libros e proxectos, ademáis de todo isto tamén é música. Ilustradora e baixista, pasando por diveros proxectos, entre eles o meu propio, e pertencendo á mítica banda Zënzar e tamén a Cuarta Xusta. Falamos de moitas cousas, ilustración, reflexionamos sobre varios temas e tamén abordamos o desafío que supón a aparición da IA no mundo da ilustración e como está afectando neste momento.

Hai tempo para rir, tamén para opinións impopulares, debatir sobre varias cuestións e, sobre todo, para pasar unha boa mañá de domingo en Ordes. Sexa como sexa, conversar con Laura sempre é un pracer e temos carrete para máis, pero iso terá que quedar para outra ocasión!

Neste episodio sento a conversar cunha das miñas persoas favoritas: Richi Casás. E por que é unha das miñas persoas favoritas? Ídelo descubrir na conversa.

Músico, profesor, e moitas cousas máis... envolto en moitos proxectos, forma parte actualmente da Banda Xangai mais xa estivo noutros outros proxectos entre os que se atopa tamén Os Papaqueixos ou MJ Pérez (aquí servidora). Comigo non hai nada do meu repertorio con ventos porque a calidade musical e humana de Richi é un tesouro do que tiven e teño a inmensa sorte de ser participe. Aprendín moito del a nivel musical pero aprendín moito máis a nivel humano porque no mundo, e máis concretamente no musical, hai que mirar ben onde poñemos a alma para non perder o sorriso.

Falamos diso, das luces e sombras da música, dos seus proxectos e camiño feito, e conversamos un bo anaco de "Fuliada na Vila" un libro-disco que tedes que coñecer, para reflexionar sobre o noso legado musical na tradición e tamén para reflexionamos sobre as recollas e que é o que ocorre con ese legado.

Acompañádenos nesta conversa na que eu debo confesar que ata houbo momentos que esquecín que tiña un micro diante mentres, sen decatarme, tiña a boca aberta. Xa contaredes vós que tal!

Neste episodio teño a sorte de sentarme a conversar con Ugia, máis coñecida dun tempo para aquí como "A Pedreira", unha muller valente desas que ensinan os dentes, exemplo e referente dentro e fora do escenario e, sen dúbida, un espello no que mirarse e do que aprender.

Para quen a coñeza, non hai moito máis que engadir. Que non... estades tardando. A traxectoria artísitica e vital de Ugia é digna de contar (e ninguén coma ela para facelo) e, precisamente, desta conversa nacen moitas reflexións. Nós reflexionamos, pero convidámosvos a que o fagades vós tamén con nós. Queda todo dito, acompañádenos nesta conversa!

AVISO IMPORTANTE: Este capítulo é un pouco friki, aviso previamente.

Hoxe traemos o episodio máis multitudinario, somos 5 á conversa. Séntome para falar con Sara Souto, Sara García, Sara Gallego e Alba Mosquera (Srta Lexus), algunhas das compoñentes da T3 para falar de que é isto e como xurdiu, asi coma tamén múltiples aventuras e viviencias destes últimos meses.

A definición curta é que a T3 é unha "Peña non-peña do DeporFem". A descripción boa (da man de Sara Gallego) é:

Que é a T3?

Un grupo de rapazas, de distintas zonas de Galicia e diversos ámbitos profesionais, unidas por unha mesma paixón: o Deportivo Abanca.

Coñécense por separado na bancada da Cidade Deportiva de Abegondo e fortalecen o seu vínculo a través das redes sociais. Na temporada 2023/24, a terceira do Dépor na segunda división, comezan relacionar o número '3' co entorno do equipo e aférranse a el coma amuleto para crer no ascenso, tanto en Abegondo como nos desprazamentos lonxe da Coruña aos que asistiron.

Se queres saber máis, acompáñanos nesta conversa!