“.. เวลาอยู่กับโลก ถ้าคิดจะเอาโลกมาเสริมตัวเองนะ ก็เท่ากับว่ายังอยู่กับโลกอีกนาน แต่ถ้าจะอยู่กับโลก แล้วก็คิดสงเคราะห์คนอื่นไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดจะเอาเข้าตัว แต่มันก็อดคิดไม่ได้หรอกมันต้องเอาเข้าตัวบ้าง แต่คิดที่จะสงเคราะห์เขามากกว่าที่จะเอาเข้าตัว มันก็จะเห็นผลของบารมีที่เสริมขึ้นมา ความแตกต่างของอาการ..ดูภายนอกนี่ดูไม่ออก แต่ในใจเนี่ยจะรู้เองว่า คิดที่จะไม่เอาเข้าตัวนี่มันเบา มันสบาย แล้วก็ไม่เป็นภาระ ไม่ห่วง ไม่กังวล มีความยินดีที่จะทำให้มากกว่านั้นด้วยซ้ำไป ..” … พระธรรมเทศนา โดย พระอาจารย์กฤช นิมฺมโล … วันที่ ๓ ตุลาคม ๒๕๕๘ (ไฟล์ 581003 งานทำบุญคุณพ่อสำรวย)