https://open.spotify.com/album/5BLbZ3PRCTJ5yJEiv49n6a?si=LlzdOQVgQ2OoKKfHcMTaQQ

1) چه فتنه بود که حُسنِ تو در جهان انداخت / که یک دَم از تو نظر بر نمی توان انداخت ؟

2) بلایِ غمزۀ نامهربانِ خونخوارت / چه خون که در دلِ یارانِ مهربان انداخت ؟

3) ز عقل و عافیت آن روز بر کران ماندم / که روزگار حدیثِ تو در میان انداخت

4) نه باغ ماند و نه بستان ، که سرو قامتِ تو / برُست و ولوله در باغ و بوستان انداخت

5) تو دوستی کن و از دیده مفکنم ، زنهار / که دشمنم ز برای تو در زبان انداخت

6) به چشم های تو کآن چشم کز تو برگیرند / دریغ باشد بر ماهِ آسمان انداخت

7) همین حکایت روزی به دوستان برسد / که سعدی از پیِ جانان برفت و جان انداخت