บรรยายเมื่อ 15-05-2565

ทันทีที่เราเชื่อ ความจริงก็ได้หายไป 

การค้นหาว่าอะไรคือความจริง...ก็ได้หยุดชะงักลง 

เราไม่เคยค้นหาความจริงของการกระทำบางสิ่งบางอย่าง ว่ามันส่งผลอะไรได้บ้าง มันส่งผลดีอย่างเดียวไหม

เมื่อเราเชื่อและคล้อยตาม โดยไม่มีการใช้ปัญญาที่จะไตร่ตรองพิจารณา ว่าสิ่งที่กำลังชี้นำชีวิตนี้ ความจริงของมันคืออะไรกันแน่

ชีวิตที่มีทิศทางไปในทิศทางสักอย่างหนึ่ง ท้ายที่สุดมันเป็นยังไงกันแน่ จบสิ้นที่ตรงไหน 

เราไม่เคยเข้าใจสิ่งเหล่านี้ เราไม่เคยเข้าใจสิ่งที่คอยบงการชีวิตนี้อยู่ ว่ามันคืออะไรกันแน่ 

เราใช้ชีวิตอยู่ภายใต้ความเชื่อ ภายใต้เหตุผล ภายใต้ความคิดในเชิงของคู่ทั้งหลาย...ถูกผิด...ดีชั่ว 

เรารู้เรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับการใช้ชีวิตนั้น แต่เราไม่รู้ว่าเราอยู่ข้างในนั้น 

เรายังไม่เคยเห็นโครงสร้างของความขับดันทั้งหมดของชีวิตนี้ ว่ามันถูกขับดันด้วยอะไร 

เราเลิกค้นหา ก็เพราะว่าชีวิตของเรานั้นมีหลักการอันหนึ่งไว้แล้ว เราเชื่อหลักการอันหนึ่งไว้แล้ว

เราเข้าใจไหมว่า เมื่อเราเชื่อหลักการอันหนึ่งไว้แล้ว มันส่งผลอัตโนมัติทันทีว่าเราจะหยุดค้นหาความจริง มันเป็นธรรมชาติของความเชื่อ 

เช่น เราเชื่อว่ากิเลสนี้เป็นสิ่งเลวร้าย เราถูกสอนมาแบบนั้น ในมุมมองของของคู่...แน่นอนว่ามันเป็นสิ่งเลวร้าย แต่ทันทีที่เราเชื่อ ลงความเห็นว่ามันคือสิ่งเลวร้าย เราจะผลักไสมัน เราจะพยายามไล่มัน เราจะพยายามไม่มีมัน 

การกระทำเช่นนั้นคือ การผลักไสธรรมะ 

กิเลสคือธรรมะ

เราเกลียดมันเท่าไหร่ เรายิ่งห่างไกลจากธรรมะเท่านั้น นี่คือความหมายที่ว่ากิเลสกับพุทธะนั้นคือสิ่งเดียวกัน 

ถ้าเราไม่อยากมีกิเลส ไม่ชอบกิเลส เราจะไม่มีวันเจอพุทธะ 

ผมเคยถามคนดีๆ หลายคนที่เป็นนักปฏิบัติธรรม เมื่อผมเอ่ยถึงกิเลสอะไรขึ้นมาสักอย่างหนึ่ง ในใจของเขารังเกียจทันที มีความรู้สึกในทางลบทันที 

นี่คือหัวใจที่สำคัญ ที่ดูเหมือนจะเล็กน้อย แต่ถ้าเราไม่มีหัวใจที่เป็นกลางอันนี้ เราปฏิบัติธรรมไม่ได้ 

พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้ความจริง เป็นโลกะวิทู ผู้รู้แจ้งโลก

คำว่าโลกนี้คืออะไร? โลกนี้ประกอบด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าสิ่งนั้นจะถูกเรียกว่าดีหรือไม่ดี 

ถ้าเรารังเกียจกิเลส พยายามที่จะละมัน พยายามที่จะไม่มีมันให้เร็วที่สุด เราจะเป็นโลกะวิทูได้ไหม?

เพราะฉะนั้น หัวใจของชาวพุทธ นักปฏิบัติธรรม #เรามีความเข้มแข็งและแข็งแกร่งมากในการแบ่งแยกระหว่างดีกับไม่ดี เราไม่เคยเป็นกลางกับมันเลย 

ทันทีที่ชีวิตนั้นแบ่งแยกระหว่างดีกับไม่ดีอย่างเข้มแข็ง แข็งแกร่ง โดยธรรมชาติของความเชื่อแบบนั้น จะผลักให้เรามายืนอยู่ฝั่งที่ดี และประณามฝั่งที่ไม่ดี 

จริงๆ แล้วการปฏิบัติธรรมของเราชาวพุทธนั้น เป็นแค่การเลือกข้าง #เราเลือกข้างที่เราเชื่อเฉยๆ 

และเมื่อเราเลือกข้าง แบ่งข้าง การค้นหาความจริงทั้งหมดก็จะจบสิ้นลงไป 

ความเป็นโลกะวิทู ผู้รู้แจ้งโลกนี้ ก็หยุดชะงักลง 

ผู้รู้แจ้งโลกคืออะไร? คือความแจ่มแจ้งในอริยสัจ 4 

มาถึงตอนนี้ เราทุกคนที่แบ่งข้างมาตลอดชีวิตจะทำยังไงต่อหัวใจแห่งการแบ่งข้างนั้น มันเป็นนิสัยของเราไปแล้ว 

นี่คือเรื่องใหญ่ ซึ่งใหญ่กว่าการที่คนคนนึงจะปฏิบัติธรรมยังไงดี ต้องทำอะไรบ้าง 

เรายังทำอะไรไม่ได้ ถ้าเรายังไม่ได้หัวใจอันนั้นมา 

#Camouflage