Route naar locatie 4

Je loopt door tot de straat rechts, de Hunzestraat. Dicht bij de hoek met de Lekstraat, bevond zich een van de vele adressen in de Rivierenbuurt waar zolders werden gebruikt als onderduikplaats.

---

Stem: Job Cohen

---

Transcript 'Max Kannewasser'

Hier woonde Max Kannewasser. Met Nol van Wezel vormde hij het populaire zangduo Johnny & Jones. Ze kenden elkaar van hun werk bij de Bijenkorf en door hun gezamenlijke liefhebberij, de jazz muziek. Nol van Wezel woonde ook in de Rivierenbuurt, in de Volkerakstraat; hij zong niet alleen, maar verzorgde met zijn spel op de viersnarige tenor-gitaar ook de begeleiding. Johnny & Jones traden op voor de VARA-radio. Eind 1938 zetten ze hun grootste succes op de plaat, ‘Meneer Dinges weet niet wat swing is’, gezongen met een quasi-Amerikaans accent. Bijna even bekend was hun vlotte uitvoering van ‘Onder moeders paraplu’. Johnny & Jones waren Joden; ze hebben de oorlog niet overleefd.

In de oorlog was er voor Johnny & Jones weinig emplooi in de paar theaters die de bezetter de Joden had toegestaan. Hun genre paste er niet. Door optredens in kleine kring probeerden Johnny & Jones toch met zingen aan de kost te komen. In 1943 werden ze met hun vrouwen naar het kamp Westerbork gedeporteerd. Daar maakten ze nieuwe liedjes: een Westerbork Serenade (‘tussen de barakken / kreeg ik het te pakken’) en een lied over het werk in de vliegtuigsloperij (‘wij slopen met muziek’).

Kamp Westerbork bestond al voor de oorlog. Het was in 1939 gebouwd als interneringskamp voor berooide Joodse vluchtelingen uit Duitsland, Oostenrijk en Polen. In 1942 maakte de bezetter er een doorgangskamp van. Meer dan 100.000 Joden hebben er korte of lange tijd doorgebracht voor ze per trein oostwaarts werden vervoerd, naar vernietigingskampen als Auschwitz-Birkenau en Sobibor.

Artiesten konden nog wel een uitstel van transport uit Westerbork krijgen; in het kamp werden muziekuitvoeringen en cabaretvoorstellingen gegeven. Maar in september 1944, bij de nadering van de geallieerde troepen, moesten ook de artiesten op transport. Nol van Wezel en Max Kannewasser werden naar Theresienstadt en vervolgens naar Auschwitz gevoerd. In Bergen-Belsen tenslotte zijn ze uitgeput en ziek op de straat voor hun bank gestorven, 28 en 26 oud.