“บริกรรมนิมิต” เป็นอารมณ์ของจิตนึกภาพนั้นขึ้นมา ถ้าเราเป็นนักภาวนาที่มีจริตที่ทำสมาธิง่าย การเห็นรูปอะไรที่เราประทับใจ แล้วมันนึกในรูปนั้นบ่อยๆ รูปนั้นก็เป็น “บริกรรมนิมิต” ของเรา เราจะอาศัยนิมิตนั้น ให้เอื้อกับการภาวนาได้อย่างไร?