عنوان قسمت:
پرونده دو شهروند ایرانی و رد درخواست تمدید اجازه اقامت برای کار آزاد در تصمیم شماره 00972 سال 2025 متن پادکست (نسخه فارسی): صبح بخیر، من فابیو لوسربو هستم و این یکی دیگر از قسمت‌های پادکست حقوق مهاجرت است. امروز یک تصمیم مهم از دادگاه اداری منطقه‌ای لومباردیا – شعبه برشا را بررسی می‌کنیم: تصمیم شماره 00972 مربوط به سال دو هزار و بیست و پنج، که در تاریخ سی و یکم اکتبر دو هزار و بیست و پنج منتشر شد، پس از آن‌که در جلسه شور مورخ بیست و چهارم سپتامبر همان سال اتخاذ شده بود. این پرونده مربوط به دو شهروند ایرانی است؛ زوجی که دارای اجازه اقامت برای کار آزاد بودند و در خواست تمدید این اجازه را همراه با مدارکی درباره مشارکت خود در یک شرکت با مسئولیت محدود ارائه کرده بودند. با این حال، شرکت مذکور غیرفعال بوده و طی سال‌های مالی اخیر زیان‌ده بوده است. به همین دلیل، اداره پلیس برشا هر دو درخواست را رد کرد، زیرا توانایی اقتصادی لازم که در قانون پیش‌بینی شده است، اثبات نشده بود. متقاضیان این تصمیم را مورد اعتراض قرار دادند و ادعا کردند مدارک ارائه‌شده، همراه با موجودی حساب‌های بانکی‌شان، برای اثبات توان اقتصادی کافی بوده است. در طول روند دادرسی نیز اسناد تکمیلی، از جمله صورتحساب‌های بانکی، ارائه کردند. با این حال، تصمیم شماره 00972 سال 2025 هر دو اعتراض را رد کرد و نکات مهمی را برای افرادی که قصد دریافت یا تمدید اجازه اقامت برای کار آزاد دارند، روشن ساخت. دادگاه تأکید کرد که تمدید این نوع اجازه اقامت نیازمند درآمد واقعی، فعلی و دارای منبع قانونی است؛ درآمدی که بتواند هزینه‌های زندگی فرد خارجی و خانواده او را تأمین کند. صرف مشارکت در یک شرکت — به‌ویژه زمانی‌که شرکت غیرفعال یا زیان‌ده باشد — برای اثبات وجود درآمد کافی محسوب نمی‌شود. همچنین داشتن دارایی غیرمولد، مانند ملک مسکونی، جایگزین اثبات درآمد نیست. دادگاه همچنین یک اصل اساسی را مورد تأیید قرار داد: اداره باید ارزیابی خود را تنها بر اساس مدارکی انجام دهد که در جریان روند اداری شناخته شده یا قابل شناسایی بوده است. مدارکی که تنها در دادگاه ارائه شده‌اند — حتی اگر پیش از صدور تصمیم رد وجود داشته‌اند — نمی‌توانند برای زیر سؤال بردن قانونی بودن تصمیمی که در زمان اتخاذ صحیح و مستدل بوده است، مورد استفاده قرار گیرند. این امر از ایجاد نوعی “بازگرداندن مهلت‌ها” که در قانون پیش‌بینی نشده است، جلوگیری می‌کند. موضوع مهم دیگر مربوط به اخطار اولیه رد درخواست است. اداره پلیس یک اخطار صادر کرده و متقاضیان به آن پاسخ داده بودند. از نظر دادگاه، صدور اخطار دوم ضروری نبود: هنگامی‌که اداره پاسخ ارائه‌شده را بررسی و ناکافی بودن مدارک تکمیلی را احراز کرده است، می‌تواند تصمیم رد را به‌طور قانونی صادر کند. این تصمیم یک رویکرد سختگیرانه را در حوزه کار آزاد تأیید می‌کند. نیت‌ها، طرح‌ها یا پروژه‌های اقتصادی که هنوز در مرحله آغازین هستند، کافی محسوب نمی‌شوند. متقاضی باید درآمد واقعی، مستمر و مستند داشته باشد و مدارک اثبات‌کننده را به‌موقع نزد اداره ارائه کند. پرونده این دو شهروند ایرانی نمونه‌ای روشن از یک رویکرد قضایی تثبیت‌شده است که بر توانایی واقعی فرد خارجی برای ایجاد یک وضعیت اقتصادی پایدار در ایتالیا تأکید فراوان دارد. رویکردی که هر سال بیشتر تثبیت می‌شود و تأثیر مستقیمی بر افرادی دارد که درخواست تمدید اجازه اقامت برای کار آزاد ارائه می‌کنند. از اینکه شنونده این قسمت بودید سپاسگزارم. منتظر شما در قسمت بعدی پادکست حقوق مهاجرت خواهم بود.