“Göç Hukuku” podcastinin yeni bölümü
Başlık: Serbest çalışma ikamet izninin reddi ve zorunlu koşullar: TAR Lecce’nin 19 Kasım 2025 tarihli kararı Günaydın, ben avukat Fabio Loscerbo. Göç Hukuku podcastinin yeni bölümüne hoş geldiniz. Bugün, Puglia Bölgesel İdare Mahkemesi – Lecce Şubesi’nin 19 Kasım 2025’te verdiği ve 28 Kasım 2025’te yayımlanan bir kararı inceliyoruz. Karar, serbest çalışma amacıyla yapılan ikamet izni yenileme talebinin reddine ilişkindir.
Dosya üç temel noktaya odaklanıyor: İtalyan Göç Yasası’nda öngörülen koşulların karşılanması, sosyal tehlikelilik değerlendirmesi ve İtalya’daki aile bağlarının etkisi. Mahkeme, serbest çalışma izni için öngörülen koşulların bağlayıcı olduğunu vurguluyor: Başvuru sahibinin kanuni kaynaklardan elde edilen asgari geliri aştığını ve uygun bir konuta sahip olduğunu kanıtlaması gerekir. İncelenen olayda ne yeterli gelir ne de uygun konut kanıtlanmıştır. Mevzuat, geleceğe yönelik taahhütlerin veya eksikliklerin daha sonra giderilmesinin dikkate alınmasına izin vermez. Kamu güvenliği açısından, idare çeşitli adli ve kolluk kayıtlarını değerlendirmiştir. Mahkeme, bu unsurlar nihai bir ceza mahkûmiyetiyle sonuçlanmamış olsa bile, ikamet izninin yenilenmesiyle bağdaşmayan bir davranış ortaya koyduğu sürece dikkate alınabileceğini teyit etmektedir. Aile bağlarına gelince, başvuru sahibi bir İtalyan çocuğun babasıdır; ancak çocukla birlikte yaşamamakta ve istikrarlı bir ilişkiyi gösteren bir belge sunmamaktadır. Mahkeme, İtalya’da bir çocuğun bulunmasının tek başına ret kararını engellemediğini, kamu düzenine ilişkin üstün gerekçelerin varlığı halinde ret kararının hukuken mümkün olduğunu hatırlatmaktadır. Mahkeme, Questura tarafından verilen ret kararının hukuka uygun olduğu, yeterli gerekçe içerdiği ve doğru bir incelemeye dayandığı sonucuna varmıştır. Bu bölümde, serbest çalışma ikamet izni için aranan koşulların uygulamada nasıl değerlendirildiğini ve sosyal tehlikelilik incelemesiyle nasıl ilişkilendirildiğini özetledik. Bir sonraki Göç Hukuku bölümünde görüşmek üzere.

Episod i ri i podcastit “E Drejta e Imigracionit”
Titulli: Refuzimi i lejes së qëndrimit për punë të pavarur dhe kërkesat e detyrueshme: vendimi i TAR Lecce i datës 19 nëntor 2025 Mirëmëngjes, jam avokati Fabio Loscerbo dhe ky është një episod i ri i podcastit E Drejta e Imigracionit. Sot analizojmë një vendim të fundit të Gjykatës Administrative Rajonale të Pulias – seksioni Lecce, të dhënë më 19 nëntor 2025 dhe të publikuar më 28 nëntor 2025, që lidhet me refuzimin e rinovimit të lejes së qëndrimit për punë të pavarur.
Çështja përqendrohet në tre elemente kryesore: përmbushjen e kërkesave të parashikuara nga legjislacioni italian i imigracionit, vlerësimin e rrezikshmërisë shoqërore dhe peshën e lidhjeve familjare në Itali. Gjykata thekson se, për punën e pavarur, kërkesat ligjore janë të detyrueshme: aplikanti duhet të provojë një të ardhur vjetore të ligjshme mbi pragun minimal dhe disponimin e një strehimi të përshtatshëm. Në këtë rast, nuk u provua as të ardhur e mjaftueshme, as banesë e përshtatshme. Ligji nuk lejon të merren në konsideratë perspektiva të ardhshme apo të trajtohen mungesat si rregullime të mundshme në një fazë tjetër. Sa i përket sigurisë publike, administrata mori parasysh disa precedentë penalë dhe të dhënash policore. Gjykata konfirmon se këto elementë mund të vlerësohen edhe nëse nuk kanë përfunduar me një vendim penal të formës së prerë, kur tregojnë sjellje të papajtueshme me rinovimin e lejes. Në lidhje me lidhjet familjare, aplikanti ishte baba i një të miture italiane, por pa bashkëjetesë apo marrëdhënie të dokumentuar dhe të qëndrueshme. Gjykata ndjek qëndrimin e konsoliduar se prania e një fëmije në Itali nuk e pengon automatikisht refuzimin, kur mbizotërojnë arsye të rendit publik. Vendimi përfundon duke vlerësuar si të ligjshëm dhe të motivuar mjaftueshëm aktin e Komandës së Policisë (Questura). Me këtë episod përmblodhëm një vendim që sqaron mënyrën se si aplikohen në praktikë kërkesat për lejen e qëndrimit për punë të pavarur dhe si ndërveprojnë ato me vlerësimin e rrezikshmërisë shoqërore. Na dëgjojmë në episodin e ardhshëm të E Drejta e Imigracionit.

حلقة جديدة من بودكاست "قانون الهجرة"
العنوان: رفض تصريح الإقامة للعمل الحر والمتطلبات الإلزامية: حكم محكمة تار ليتشي الصادر في 19 نوفمبر 2025 صباح الخير، أنا المحامي فابيو لوسيربو، وهذه حلقة جديدة من بودكاست قانون الهجرة. نناقش اليوم قراراً حديثاً صادراً عن المحكمة الإدارية الإقليمية في بوليا – فرع ليتشي، بتاريخ 19 نوفمبر 2025 والمنشور في 28 نوفمبر 2025، والمتعلق برفض تجديد تصريح الإقامة للعمل الحر.
تركّز القضية على ثلاثة محاور أساسية: استيفاء المتطلبات القانونية المنصوص عليها في التشريع الإيطالي للهجرة، وتقييم الخطورة الاجتماعية، وأثر الروابط الأسرية داخل إيطاليا. تشير المحكمة إلى أن متطلبات تصريح الإقامة للعمل الحر محددة وصارمة: يجب على المتقدم إثبات الحصول على دخل سنوي مشروع يفوق الحد الأدنى المحدد قانوناً، بالإضافة إلى توفر سكن مناسب. وفي هذه الحالة، لم يثبت وجود دخل كافٍ ولا سكن ملائم، ولا يسمح القانون بالاعتماد على توقعات مستقبلية أو معالجة هذه النواقص لاحقاً. وفيما يتعلق بالأمن العام، أخذت الإدارة بعين الاعتبار عدداً من السوابق الجنائية والشرطية. وتؤكد المحكمة أنه يمكن استخدام هذه العناصر حتى إذا لم ينتهِ مسارها بإدانة نهائية، طالما أنها تشير إلى سلوك لا يتوافق مع شروط تجديد التصريح. أما عن الروابط الأسرية، فكان مقدم الطلب أباً لطفلة إيطالية، لكنه لم يكن يقيم معها أو يثبت وجود علاقة مستقرة. وتؤكد المحكمة على الاجتهاد الراسخ بأن وجود طفل في إيطاليا لا يمنع رفض الطلب إذا كانت هناك اعتبارات متقدمة تتعلق بالنظام العام. وتخلص المحكمة إلى أن قرار "كوستورا" كان مشروعاً ومعللاً تعليلاً كافياً ومدعوماً بعناصر واقعية واضحة. وبهذا نكون قد قدّمنا ملخصاً لقرار قضائي يوضح كيفية تطبيق متطلبات تصريح الإقامة للعمل الحر وكيفية تفاعلها مع تقييم الخطورة الاجتماعية. نلتقي في الحلقة القادمة من بودكاست قانون الهجرة.

Nuevo episodio del pódcast “Derecho de la Inmigración”
Título: Denegación del permiso de residencia por trabajo autónomo y requisitos obligatorios: la sentencia del TAR de Lecce del 19 de noviembre de 2025 Buenos días, soy el abogado Fabio Loscerbo y este es un nuevo episodio del pódcast Derecho de la Inmigración. Hoy analizamos una reciente decisión del Tribunal Administrativo Regional (TAR) de Apulia – sede de Lecce, dictada el 19 de noviembre de 2025 y publicada el 28 de noviembre de 2025, relativa a la denegación de la renovación de un permiso de residencia por trabajo autónomo.
El caso gira en torno a tres aspectos esenciales: el cumplimiento de los requisitos establecidos por el Texto Único de Inmigración, la valoración de la peligrosidad social y la incidencia de los vínculos familiares en Italia. El Tribunal recuerda que, en materia de trabajo autónomo, los requisitos legales son estrictos: el solicitante debe demostrar un ingreso anual lícito superior al umbral previsto y la disponibilidad de un alojamiento adecuado. En este caso, no se acreditaron ni ingresos suficientes ni una vivienda idónea. La normativa no permite basarse en perspectivas futuras ni considerar estas carencias como irregularidades subsanables posteriormente. En cuanto a la seguridad pública, la Administración tuvo en cuenta diversos antecedentes penales y policiales. El Tribunal confirma que tales elementos pueden valorarse incluso sin una condena penal firme, cuando indican una conducta incompatible con la renovación del permiso. Respecto a los vínculos familiares, el solicitante era padre de una menor italiana, pero no convivía con ella ni mantenía una relación estable documentada. El Tribunal sigue la jurisprudencia consolidada según la cual la presencia de un hijo en Italia no impide, por sí sola, una denegación cuando prevalecen razones de orden público. La sentencia concluye que la decisión de la Questura fue legítima, suficientemente motivada y apoyada en una instrucción adecuada. Con este episodio hemos resumido una resolución que aclara cómo se aplican en la práctica los requisitos del permiso de residencia por trabajo autónomo y cómo interactúan con la valoración de la peligrosidad social. Nos escuchamos en el próximo episodio de Derecho de la Inmigración.

New Episode of the Podcast “Immigration Law”
Title: Refusal of a Self-Employment Residence Permit and Mandatory Requirements: The TAR Lecce Ruling of 19 November 2025 Good morning, this is Lawyer Fabio Loscerbo, and welcome to a new episode of the Immigration Law podcast. Today we examine a recent decision of the Regional Administrative Tribunal (TAR) for Apulia – Lecce division, delivered on 19 November 2025 and published on 28 November 2025, concerning the refusal to renew a residence permit for self-employment.
The case focuses on three key aspects: compliance with the statutory requirements set out in the Consolidated Immigration Act, the assessment of social dangerousness, and the relevance of family ties in Italy. The Tribunal reiterates that, in matters of self-employment, the legal requirements are mandatory: the applicant must prove a lawful annual income above the minimum threshold and the availability of suitable accommodation. In this case, neither adequate housing nor sufficient income was demonstrated. The legislation does not allow the Administration to rely on future prospects or to treat deficiencies as later-remediable irregularities. Regarding public security, the Administration considered several criminal and police records. The Tribunal confirms that such elements may be taken into account even if they have not yet resulted in a final criminal conviction, where they indicate conduct incompatible with the renewal of the permit. With respect to family ties, the applicant was the father of an Italian minor but did not live with her nor maintain a documented stable relationship. The Tribunal aligns with the settled case-law holding that the presence of a child in Italy does not in itself preclude a refusal where overriding public-order considerations are present. The judgment concludes that the decision of the Questura was lawful, properly reasoned, and supported by adequate factual findings. This episode has summarised a ruling that clarifies how the requirements for self-employment residence permits are applied in practice and how they interact with assessments of social dangerousness. See you in the next episode of Immigration Law.

Nuovo episodio del podcast “Diritto dell’Immigrazione”
Titolo: Diniego del permesso di soggiorno per lavoro autonomo e requisiti obbligatori: la sentenza TAR Lecce del 19 novembre 2025 Buongiorno, sono l’Avvocato Fabio Loscerbo e questo è un nuovo episodio del podcast Diritto dell’Immigrazione. Oggi analizziamo la recente decisione del Tribunale Amministrativo Regionale per la Puglia – sede di Lecce, resa il 19 novembre 2025 e pubblicata il 28 novembre 2025, riguardante il rigetto del rinnovo di un permesso di soggiorno per lavoro autonomo.
Il caso affronta tre profili centrali: il possesso dei requisiti previsti dal Testo Unico Immigrazione, la valutazione della pericolosità sociale e l’incidenza dei legami familiari presenti in Italia. Il TAR ribadisce che per il lavoro autonomo i requisiti sono tassativi: il richiedente deve dimostrare un reddito da fonti lecite superiore alla soglia prevista e una sistemazione alloggiativa idonea. Nel caso esaminato, né la disponibilità dell’alloggio né un reddito sufficiente risultavano provati. La normativa non consente di valorizzare prospettive future o irregolarità da regolarizzare successivamente. Sul piano della sicurezza pubblica, l’Amministrazione aveva considerato una serie di precedenti penali e di polizia. Il Tribunale ricorda che tali elementi possono essere valutati anche se non conclusi con sentenza definitiva, quando indicativi di una condotta incompatibile con il rinnovo del titolo. Quanto ai legami familiari, il ricorrente era padre di una minore italiana, ma senza convivenza né un rapporto stabile documentato. Il TAR conferma l’orientamento secondo cui la presenza di un figlio in Italia non impedisce, di per sé, il rigetto quando prevalgono esigenze di ordine pubblico. La sentenza conclude per la piena legittimità del provvedimento questorile, ritenendo adeguata la motivazione e corretta l’istruttoria. Con questo episodio abbiamo sintetizzato una decisione utile per comprendere l’applicazione concreta dei requisiti del permesso per lavoro autonomo e il loro rapporto con la valutazione della pericolosità sociale. A presto, nel prossimo appuntamento con Diritto dell’Immigrazione.

Mevsimlik çalışma izninin dönüşümü: İdare işçinin beyanlarını görmezden geldiğinde ret kararı neden hukuka aykırı olur Günaydın ve Göç Hukuku podcastinin yeni bölümüne hoş geldiniz. Bugün çok sık karşılaşılan ve çoğu zaman belirleyici olan bir meseleyi ele alıyoruz: mevsimlik çalışma izninin, bağlı (işveren yanında) çalışma iznine dönüştürülmesi. Bu dönüşüm birçok yabancı işçi için kritik bir adımdır; çünkü ikametlerinin istikrarı ve çalışma hayatlarının devamlılığı büyük ölçüde bu sürecin doğru yürütülmesine bağlıdır. Bahsettiğimiz olay, Calabria Bölgesel İdare Mahkemesi'nin (Reggio Calabria şubesi) 24 Kasım 2025 tarihinde yayımlanan ve 2025 yılı 3 sayılı dosyaya ilişkin kararıdır. Mahkeme, Prefektürün işçiye ön ret bildirimine karşı sunduğu açıklamaları dikkate almadan karar verdiğini tespit ederek dönüşüm talebinin reddini iptal etmiştir. Oysa işçinin açıklamaları usulüne uygun şekilde sunulmuş ve idari dosyaya eklenmişti . Olay son derece açıktır. İşçi tarım sezonu için İtalya’ya girmiş, mevsimlik çalışma iznini almış ve süresi dolmadan dönüşüm başvurusunda bulunmuştur. Prefektür, işverenle ilgili bazı iddialara dayanarak bir ön ret bildirimi göndermiştir. İşçi buna kapsamlı açıklamalar ve belgelerle yanıt vermiştir. Ancak buna rağmen Prefektür, nihai kararında hiçbir açıklamanın sunulmadığını ileri sürmüştür. İşte bu hata, kararın iptaline yol açmıştır. Dönüşüm sürecinde katılım hakkı bir formalite değildir; hukuki bir güvencedir. 241/1990 sayılı Kanun’un 10-bis maddesi, idarenin ilgili kişinin sunduğu beyanları incelemesini ve nihai kararı bu bilgiler ışığında gerekçelendirmesini zorunlu kılar. İdare, gerçekte sunulmuş olan belgelerin hiç verilmediğini iddia ederse, kararın gerekçesi yanlış bir temele dayanır ve kararın tamamı hukuka aykırı hâle gelir. İdare Mahkemesi de tam olarak bunu vurgulamıştır: işçinin beyanlarının dikkate alınmaması, ret kararını geçersiz kılacak kadar ciddi bir usul hatasıdır. Bu karar çok önemli bir noktayı ortaya koymaktadır: usulün doğruluğu, yabancı işçinin hayatını ve geleceğini doğrudan etkiler. İşçinin sunduğu açıklamalar görmezden gelindiğinde, kişi belirleyici olabilecek unsurları ileri sürme fırsatından mahrum bırakılır ve dönüşüm haksız yere reddedilebilir. Yargısal denetim ise bu dengesizliği düzeltmek ve idari sürecin içinin boşaltılamayacağını hatırlatmak için devreye girer. Böylece bugünkü bölümün sonuna geliyoruz. Dinlediğiniz için teşekkür ederim. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

Leje qëndrimi për punë sezonale: kur refuzimi i konvertimit vjen sepse administrata i shpërfill vërejtjet e punëtorit Mirëmëngjes dhe mirë se erdhe në një episod të ri të podcastit E Drejta e Emigracionit. Sot trajtojmë një çështje shumë të zakonshme dhe shpesh vendimtare: konvertimin e lejes së qëndrimit për punë sezonale në leje qëndrimi për punë të varur. Ky është një hap thelbësor për shumë punëtorë të huaj, sepse nga zbatimi i saktë i procedurës varet qëndrueshmëria e qëndrimit të tyre në Itali dhe vazhdimësia e rrugës së tyre profesionale. Rasti që marrim si pikënisje është shqyrtuar nga Gjykata Administrative Rajonale e Kalabrisë, seksioni i Reggio Calabrias, në një vendim të publikuar më 24 nëntor 2025, në procedurën e regjistruar me numër 3 të vitit 2025. Gjykata e anuloi refuzimin e konvertimit sepse Prefektura kishte shpërfillur vërejtjet e paraqitura nga punëtori në përgjigje të njoftimit paraprak të refuzimit, edhe pse ato vërejtje ishin dorëzuar në mënyrë të rregullt dhe ishin bashkangjitur në dosjen administrative . Faktet janë të thjeshta. Punëtori kishte hyrë në Itali për sezonin bujqësor, kishte marrë lejen sezonale dhe, para skadimit të saj, kishte paraqitur kërkesën për konvertim. Prefektura kishte lëshuar një njoftim paraprak ku përmendeshin parregullsi të supozuara të punëdhënësit. Punëtori ishte përgjigjur plotësisht, duke paraqitur sqarime dhe dokumente. Megjithatë, Prefektura e përfundoi procedurën duke deklaruar se nuk ishte paraqitur asnjë vërejtje. Ky është gabimi që çoi në anulimin e vendimit. Në një procedurë konvertimi, e drejta për pjesëmarrje nuk është formalitet: ajo është një garanci ligjore. Neni 10-bis i Ligjit 241 të vitit 1990 i detyron autoritetet të shqyrtojnë vërejtjet e personit të interesuar dhe të motivojnë vendimin përfundimtar edhe mbi bazën e atyre vërejtjeve. Kur zyra mohon ekzistencën e dokumenteve që në fakt janë paraqitur në mënyrë të rregullt, motivimi bazohet mbi një premisë të rreme, dhe vendimi i tëri bëhet i paligjshëm. Gjykata Administrative e ka theksuar qartë këtë: shpërfillja e vërejtjeve të punëtorit përbën një shkelje procedurale aq serioze sa çon në pavlefshmërinë e refuzimit. Ky vendim nënvizon një pikë thelbësore: korrektësia procedurale ndikon drejtpërdrejt në jetën dhe të ardhmen e punëtorit të huaj. Nëse vërejtjet shpërfillen, punëtori humbet mundësinë për të paraqitur elemente vendimtare dhe konvertimi mund të refuzohet padrejtësisht. Kontrolli gjyqësor ndërhyn pikërisht për të rivendosur ekuilibrin dhe për të riafirmuar se procedura administrative nuk mund të zbrazet nga përmbajtja e saj. Me këtë përfundojmë episodin e sotëm. Faleminderit që na dëgjuat. Mirupafshim.

تصريح الإقامة للعمل الموسمي: عندما يُرفَض طلب التحويل لأن الإدارة تجاهلت ملاحظات العامل صباح الخير وأهلاً بك في حلقة جديدة من بودكاست قانون الهجرة. اليوم نتناول مسألة تتكرر كثيراً وتؤثر بشكل مباشر على استقرار أوضاع العديد من العمال الأجانب، وهي تحويل تصريح الإقامة للعمل الموسمي إلى تصريح إقامة للعمل التابع. هذا التحويل خطوة أساسية، إذ يتوقف عليها استمرار الإقامة في إيطاليا واستقرار المسار المهني للعامل. القضية التي ننطلق منها عالجها المحكمة الإدارية الإقليمية في كالابريا – فرع ريدجو كالابريا، في حكم صادر بتاريخ 24 نوفمبر 2025، في الإجراء المسجل بالرقم 3 لسنة 2025. وقد أبطلت المحكمة قرار الرفض لأن المحافظة تجاهلت الملاحظات التي قدّمها العامل ردًّا على الإخطار بالرفض، رغم أنّ تلك الملاحظات كانت قد وصلت فعلاً وتم ضمّها إلى ملف الدعوى الإداري . وتتلخص الوقائع في أن العامل دخل إلى إيطاليا للعمل في الموسم الزراعي، وحصل على تصريح إقامة للعمل الموسمي، ثم تقدّم بطلب تحويل التصريح قبل انتهاء صلاحيته. أصدرت المحافظة إخطاراً تمهيدياً بالرفض استناداً إلى مخالفات منسوبة إلى صاحب العمل. وقد ردّ العامل بتقديم توضيحات ومستندات كاملة. ومع ذلك، أنهت المحافظة الإجراءات بقولها إنه لم يتم تقديم أي ملاحظات. وهذا الخطأ هو الذي أدّى إلى إلغاء القرار. في إجراءات التحويل، لا تُعدّ حقوق المشاركة مجرد إجراء شكلي، بل هي ضمانة قانونية أساسية. فالمادة 10-مكرّر من القانون رقم 241 لسنة 1990 تُلزم الإدارة بدراسة ملاحظات المعني بالأمر وبتسبيب القرار النهائي استناداً إليها. وعندما تنكر الإدارة وجود مستندات تم تقديمها بالفعل، فإن تسبيب القرار يقوم على أساس غير صحيح، مما يجعل القرار برمّته غير مشروع. وقد أكدت المحكمة هذا المبدأ بشكل واضح: تجاهل ملاحظات العامل يشكّل عيباً إجرائياً جسيماً يؤدي إلى بطلان قرار الرفض. وتؤكد هذه القضية على نقطة جوهرية: سلامة الإجراءات تؤثر مباشرة على حياة العامل الأجنبي ومستقبله. فإذا تم تجاهل الملاحظات، يفقد العامل فرصة تقديم عناصر قد تكون حاسمة، وقد يُرفض التحويل دون وجه حق. وتأتي الرقابة القضائية لتعيد التوازن وتؤكد أن الإجراءات الإدارية لا يجوز أن تُفرَّغ من مضمونها. وبهذا نصل إلى ختام حلقة اليوم. شكراً لحسن المتابعة. وإلى اللقاء.

Permiso de residencia por trabajo estacional: cuando la conversión es denegada porque la Administración ignora las observaciones del trabajador Buenos días y bienvenido a un nuevo episodio del pódcast Derecho de la Inmigración. Hoy analizamos un problema frecuente y a menudo decisivo: la conversión del permiso de residencia por trabajo estacional en un permiso de residencia por trabajo subordinado. Se trata de un paso fundamental para muchos trabajadores extranjeros, porque de una correcta tramitación dependen la estabilidad de su estancia y la continuidad de su trayectoria laboral en Italia. El caso del que partimos fue resuelto por el Tribunal Administrativo Regional de Calabria, Sección de Reggio Calabria, en una sentencia publicada el 24 de noviembre de 2025, relativa al procedimiento inscrito con número 3 de 2025. El tribunal anuló la denegación de la conversión porque la Prefectura había ignorado las observaciones presentadas por el trabajador en respuesta al preaviso de rechazo, a pesar de que dichas observaciones habían sido debidamente recibidas e incorporadas al expediente administrativo . Los hechos son sencillos. El trabajador había llegado a Italia para la temporada agrícola, había obtenido un permiso de trabajo estacional y, antes de su caducidad, había solicitado la conversión. La Prefectura emitió un preaviso señalando posibles motivos de rechazo relacionados con supuestas irregularidades del empleador. El trabajador respondió de forma completa, aportando explicaciones y documentación. Sin embargo, la Prefectura concluyó el procedimiento afirmando que no se había presentado ninguna observación. Ese es el error fundamental que llevó a la anulación. En un procedimiento de conversión, los derechos de participación no son una formalidad: son una garantía legal. El artículo 10-bis de la Ley 241 de 1990 exige que la Administración examine las observaciones del interesado y que motive la decisión final teniendo en cuenta ese contenido. Si la oficina niega la existencia de documentos que sí fueron presentados correctamente, la motivación se fundamenta en un presupuesto falso y toda la decisión deviene ilegítima. El Tribunal Administrativo lo señala de forma inequívoca: la falta de valoración de las observaciones del trabajador constituye un defecto procedimental lo suficientemente grave como para invalidar la denegación. Esta sentencia subraya un punto esencial: la corrección del procedimiento influye directamente en la vida y el futuro del trabajador extranjero. Si las observaciones se ignoran, la persona queda privada de la posibilidad de aportar elementos determinantes y la conversión puede ser injustamente rechazada. La revisión judicial interviene precisamente para restablecer el equilibrio y reafirmar que el procedimiento administrativo no puede vaciarse de contenido. Con esto concluimos el episodio de hoy. Gracias por escucharnos. Hasta la próxima.