A Cyclops in Love (Ovid, Metamorphoses 13.789-797, 838-853)

[audio:http://blogs.dickinson.edu/archive/images/a-cyclops-in-love.mp3]  

Candidior folio nivei Galatea ligustri,

floridior pratis, longa procerior alno,

splendidior vitro, tenero lascivior haedo,

levior adsiduo detritis aequore conchis,

solibus hibernis, aestiva gratior umbra,

mobilior damma, platano conspectior alta,

lucidior glacie, matura dulcior uva,

mollior et cycni plumis et lacte coacto,

et, si non fugias, riguo formosior horto . . .

Iam modo caeruleo nitidum caput exere ponto,

iam, Galatea, veni, nec munera despice nostra!

certe ego me novi liquidaeque in imagine vidi

nuper aquae, placuitque mihi mea forma videnti.

adspice, sim quantus: non est hoc corpore maior

Iuppiter in caelo, nam vos narrare soletis

nescio quem regnare Iovem; coma plurima torvos

prominet in vultus, umerosque, ut lucus, obumbrat;

nec mea quod rigidis horrent densissima saetis

corpora, turpe puta: turpis sine frondibus arbor,

turpis equus, nisi colla iubae flaventia velent;

pluma tegit volucres, ovibus sua lana decori est:

barba viros hirtaeque decent in corpore saetae.

unum est in media lumen mihi fronte, sed instar

ingentis clipei. quid? non haec omnia magnus

Sol videt e caelo? Soli tamen unicus orbis.