De wandwerken en sculpturen van Maaike Kramer zijn ofwel opgetrokken uit beton, of ze refereren aan beton. Het zijn objecten die zowel monumentaal als kwetsbaar ogen, met een huid vol vouwen, verschillende grijstinten en getekende schetsen - waardoor hun constructie en onaffe karakter wordt benadrukt. Deze betonnen beelden zijn voor Maaike een monument voor het idee dat zelfs de meest stellig gebrachte waarheid een constructie is, en daarmee niet absoluut of onveranderlijk.

Aflevering 206 - Maaike Kramer

KUNST IS LANG is een programma van online kunsttijdschrift mister Motley en Luuk Heezen. Je hoort elke week een uitgebreid gesprek met een kunstenaar over het laatste werk, inspiratiebronnen en drijfveren. M&eacute;t diepgang, maar zonder ingewikkeld jargon. 

Arts

Literature

Performing Arts

Design

Food

Fashion & Beauty

Visual Arts

Roland Schimmel is bekend geworden met grote muurschilderingen, waarin je blik vaak als eerste valt op de zwarte cirkels die zijn aangebracht op een lichte achtergrond. Vervolgens verschuift de aandacht naar witte cirkels, omgeven met halo’s in de kleuren waarin licht uiteenvalt, zoals geel, groen, blauw en paars. En dan komt het visuele spektakel in een stroomversnelling: de nabeelden die zich op je netvlies hebben geprent, vermengen zich met de feitelijke schildering, en verschijnen en verdwijnen voor je geestesoog. Vóór dit type werken maakte Roland oranje muurschilderingen, hij heeft tussendoor ook video-animaties gemaakt van pulserende cirkels, en sinds een paar jaar werkt hij met waterverf op papier in plaats van gespoten acryl op grote muren - maar de fascinatie voor het nabeeld is gebleven.

Aflevering 293 - Roland Schimmel

Het werk van Marieke Coppens neemt bij elk project een andere verschijningsvorm aan: de ene keer staat ze als goeroe van haar eigen zevenhoek-vererende-sekte in een installatie waarin je tegen betaling “700% healing guarantee” ontvangt, een andere keer laat ze een meterslang tapijt van twee vechtende paarden borduren. Haar nieuwste werk heeft de vorm van een boek gekregen, met de curieuze titel: niet het uiterlijk voor goede vriendschappen net als de tongen van de honden. Wat Mariekes werken gemeen hebben, is dat ze het element verwarring in zich dragen, en vaak een getalsmatige basis hebben. Haar boek heeft bijvoorbeeld de Fibonacci-reeks als blauwdruk: zoals in die reeks het volgende getal steeds de optelsom is van de twee getallen die ervoor staan, zo sjouwen de personages in Mariekes boek opeenvolgend met elkaars afval, en zijn hun levens verstrengeld.

Aflevering 292 - Marieke Coppens

Aflevering 291 - Anne Wenzel

Voor Josse Pyl is onze omgeving te lezen als één groot web van taal: van letterlijke woorden, maar ook van symbolen, lijnen of klanken. En zelfs gedachten die in het onderbewuste ontstaan, krijgen op een bepaald moment de gedaante van taal. In zijn objecten, tekeningen en installaties zoekt Josse naar de beeldende vorm die je aan dit web van taal zou kunnen geven. Dat resulteert bijvoorbeeld in de installatie Can’t see my tongue. Op grote witte brokstukken van gips zijn reliëfs aangebracht: zwierige letters, een strip-achtig poppetje met een opengesperde mond als hoofd, tanden, iets dat lijkt op een geschreven zin zonder spaties - alles dwarrelt over elkaar heen. Of een tekeningenreeks, met onder meer het silhouet van een vallend mannetje, met gekleurde leestekens in zijn binnenste, een grote grijnzende tand, letters die uit de lucht lijken te vallen en een geïsoleerde kies waarin weer die aaneengeschreven zin opduikt. De mond en tanden nemen als portaal en producent van de spraak sowieso een prominente plek in in het werk van Josse, bijvoorbeeld als een reeks tanden samen een enorme letter op de muur vormt. Zijn tekeningen, sculpturen en video’s bevinden zich ergens tussen tekst en object - en als ze samen in een ruimte worden geplaatst, ontstaat er een volstrekt eigen grammatica.

Aflevering 290 - Josse Pyl

Wouter van der Giessen doet interventies in de openbare ruimte, vaak met objecten die je op straat tegenkomt: een zwerm van gele opklapborden, met daarop ‘caution: work in progress’, drie grote parasols die zijn dichtgenaaid zodat ze op tollen lijken, of flexibele speeltoestellen die door het hek van een voortuin kronkelen. Door op te vallen en af te wijken, leggen zijn werken bloot wat de gangbare conventies in de buitenruimte zijn, soms zelfs al voordat ze überhaupt gemaakt zijn: in een digitale schets deed Wouter het voorstel om een zes meter hoge Dixie in een vijver in Zoetermeer te laten plaatsen. Het leverde hem een berg aan verontwaardigde reacties op, die er tegenwoordig bij lijkt te horen als je een kunstwerk in de openbare ruimte wilt plaatsen. Als het aan Wouter ligt maakt hij dat niet meer mee, want na zijn burn-out hoeft de stress van het werken in de openbare ruimte van hem niet meer zo nodig.

Aflevering 206 - Maaike Kramer

Download our free app to listen on your phone