อยู่กับปัจจุบัน อดีตเลยมาแล้วทั้งสิ้น อนาคตก็ยังไม่ถึง เราก็อยู่กับปัจจุบันไป เวลามันปรุงดี ก็เห็นมันปรุงดีในปัจจุบัน แล้วก็แล้วกัน ความปรุงดีมันก็หมดหน้าที่แล้ว มันปรุงชั่ว เราก็เห็นความปรุงชั่วเกิดขึ้น ความปรุงชั่วมันก็ทำหน้าที่ของมันแล้ว แล้วมันก็เลิกไป คนทั้งหลายมีภาระเยอะ เพราะชอบไปยุ่งกับขันธ์ ซึ่งมันต้องทำงานของมันเอง บางทีมันก็ปรุงดี บางทีมันก็ปรุงชั่ว ธรรมชาติของเขาเป็นอย่างนั้น เราก็มีหน้าที่สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าเห็นไป แล้วมันก็ผ่านไป อะไรมาก็ผ่านไป -- อ. ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สบ้านสติ 15 เมษายน 2566