การไม่เป็นตัวของเอง คิดเองไม่เป็น ไม่สามารถตัดสินใจในเรื่องใหญ่และจำเป็นได้ด้วยตนเอง ฟังคนโน้นทีฟังคนนี้ที โอนเอนเป็นไม้หลักปักเลน ย่อมนำพาความหายนะมาให้ได้ ความโลเลเหลาะแหละ หูเบา เชื่อง่าย ก็เป็นเหตุแห่งหายนะเช่นเดียวกัน มิใช่จะนำหายนะมาสู่ตนเองเท่านั้น ผู้เกี่ยวข้องและผู้อยู่ร่วมก็พลอยเดือดร้อนไปด้วย ถ้าเป็นหัวหน้าครอบครัวก็ทำให้ครอบครัวเดือดร้อน ถ้าเป็นหัวหน้าหมู่หัวหน้าคณะก็ทำให้หมู่คณะเดือดร้อน ถ้าเป็นผู้นำบ้านเมืองก็ทำให้บ้านเมืองเดือดร้อน  

ส่วนการเป็นตัวของเอง สามารถตัดสินใจได้ด้วยตนเอง ฟังความเห็นของผู้อื่นแล้วนำมาประกอบการตัดสินใจอย่างมีเหตุมีผล เป็นลักษณะของผู้นำที่ดี ผู้มีลักษณะนิสัยเช่นนี้จะสามารถนำพาครอบครัว นำพาหมู่คณะ นำพาสังคมและบ้านเมืองให้ถึงความสวัสดีมงคล ให้เจริญก้าวหน้า ให้พ้นจากความหายนะได้ด้วยประการทั้งปวง

ดังนั้นเมื่อเป็นผู้ใหญ่เป็นผู้นำจึงจำต้องเด็ดขาดในการตัดสินใจ เป็นตัวของตัวเองเมื่อต้องเลือกที่จะทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง จึงจะดีไม่มีพลาด.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree