กิร ดังได้สดับมา

การหาคู่ครองให้ลูกของพ่อแม่ก็ดี การหาคู่ครองเองของชายหญิงก็ดี จําต้องพิถีพิถันและใช้ความรอบคอบในการเลือกเฟ้นให้มากที่สุด เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องของชีวิตทั้งชีวิต ไม่ควรเลือกแค่เปลือกนอกคือดูแค่รูปร่างหน้าตา ดูฐานะการเงิน หรือดูวงศ์ตระกูลเป็นหลักเท่านั้น ควรดูให้ถึงอุปนิสัยใจคอ ดูความประพฤติ ดูความละเอียดลออ ดูความเป็นคนสะอาดเรียบร้อย ฉลาดจัดการงานดี เป็นต้นประกอบไปด้วย ลําพังแต่มีฐานะตระกูลดี มีความรู้ดี หรือมีหน้าตาดี แต่มีอุปนิสัยไม่งาม หยิบโหย่ง ทําอะไรไม่เป็น หรือเป็นคนหยาบ ก็จะไม่อาจรักษาสมบัติและชื่อเสียงวงศ์ตระกูลไว้ได้ หรือไม่ก็อาจเข้ามาผลาญ เข้ามาก่อความร้าวฉาน เข้ามาทําความเดือดร้อนให้ทุกคนก็เป็นได้ เลือกให้ดีย่อมจะไม่ผิดหวัง หากไม่พิถีพิถันก็จะต้องช้ําใจไปตลอด หรือไม่หม้อข้าวยังไม่ทันดําก็ต้องแยกกันไป กลายเป็นปมด้อยติดตัวติดใจกันไปตลอดชีวิต.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree

Music Background :

การทําบุญนั้นเป็นการทําความดีอย่างหนึ่งที่ผู้ทําต้องการสิ่งตอบแทนคือผล อานิสงส์ที่ดีๆ จึงควรทําด้วยอารมณ์ที่ค ไม่ให้ขุ่นมัว ขณะทํานั้นควรรักษาอารมณ์ให้ยิ้ม แย้มแจ่มใสไว้เสมอ มีอะไรมากระทบซึ่งจะทําให้อารมณ์เสียหรือไม่พอใจ ต้องระงับไป ให้ได้โดยพลัน มิเช่นนั้นจะเสียการได้ ท่านว่าในการทําบุญต้องมีเจตนาคือความตั้งใจที่ดีใน ๓ ระยะ คือก่อนทํา ขณะ ทํา และหลังจากทําแล้ว บุญที่ทําจึงจะส่งผลอานิสงส์ให้อย่างสมบูรณ์ เช่นเดียวกัน แม้การทําความดีอย่างอื่นเพื่อหวังผลตอบแทน เช่นการทํางาน การ ประกอบอาชีพ การติดต่อกับผู้คน การค้าขาย การขอความช่วยเหลือ ก็จําต้องรักษา อารมณ์ให้ยิ้มแย้มแจ่มใส หน้าชื่นตาบานไว้ตลอดเวลา เก็บน้ําขุ่นเข้าไว้ข้างใน แสดงน้ํา ใสออกมาข้างนอก จะสําเร็จประโยชน์ที่ต้องการ หากปล่อยให้น้ําขุ่นออกมาข้างนอก นอกจากจะอดได้ผลที่ต้องการแล้วยังอาจถึง กับพังไปเลยก็ได้ เพราะอารมณ์เสียอารมณ์บูดซึ่งเหมือนกลิ่นขยะเน่านั้นไม่อาจสร้าง แรงจูงใจและมิตรภาพได้เลยแม้แต่น้อย.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree

การพูดจาไพเราะอ่อนหวานนั้นย่อมเป็นที่ชอบใจของผู้ฟังเสมอ แม้จะไม่ได้พูดจากใจจริงก็ยังมีคนชอบอยู่ดี โบราณท่านจึงว่า “ปากเป็นเอกเหมือนเสกมนตร์ให้คนเชื่อ”

ความจริงเป็นดังนี้ จึงมีคนประเภทหนึ่งชอบใช้คารมหวานหว่านไปทั่ว หรือหาผลประโยชน์จากคนอื่นด้วยคําหวาน และก็มีคนอีกประเภทหนึ่งที่ชอบและหลงใหลได้ปลื้มกับคารมคําหวานอย่างนั้นถึงกับเชื่อและตายใจง่ายดาย จนยอมเสียทรัพย์สิน ยอมเสียคน แม้กระทั่งยอมเสียตัวให้เขาไป กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้วคําหวานก็เหมือนกับน้ําตาล หากมากเกินไปก็เป็นพิษได้เหมือนกัน คําหวานจึงเป็นสิ่งที่พึงระวัง อย่าเพิ่งเทใจเชื่อสนิทเพียงแค่ได้ฟังเท่านั้น แต่ควรตรองให้ดี ฟังไปนานๆ ดูกันบ่อยๆ อย่างที่พูดกันว่า “ฟังหูไว้หูดูให้แน่” จึงจะชอบด้วยประการทั้งปวงคนบ้ายอ หูเบา ชอบฟังแต่เรื่องไม่จริงซึ่งปกปิดปมด้อยของตัว มักตกเป็นเหยื่อของคนปากหวานแต่ใจเปรี้ยวได้ง่ายนัก.

การไม่รู้จักกินไม่รู้จักใช้นั้นเป็นเหตุสําคัญที่ทําให้คนเรายากจนและตั้งตัวไม่ได้ แม้จะมีปัญญามีกําลังหาเงินทองมาได้ แต่ไม่มีหัวคิดที่จะเก็บออมรอมริบ ไม่คิดที่จะประหยัดไว้ทําทุนต่อไป คิดแต่เพียงว่าเมื่อมีแล้วก็ควรใช้ให้คุ้ม หมดแล้วก็สามารถหาใหม่ได้ตราบใดที่ยังมีเรี่ยวแรงมีกําลังอยู่ คิดได้แค่เพียงเท่านี้ก็เหมาะที่จะเป็นได้แค่ลูกน้องเขาเท่านั้น โอกาสที่จะขยับฐานะขึ้นเป็นเถ้าแก่เป็นหัวหน้าคนนั้นย่อมมีน้อยเต็มที เพราะรัศมีเถ้าแก่นั้นจะทาบถึงเฉพาะคนที่ประหยัด อดออม ฉลาดในการทํางาน ฉลาดในการบริหารงานและเงินทองที่หาได้ และฉลาดในการใช้คนเท่านั้นคนที่มีลักษณะนิสัยหยิบโหย่ง ฟุ้งเฟ้อ เห็นแก่กิน เห็นแก่เที่ยว เห็นแก่สนุกสนาน เข้าข่ายกินไม่เป็นใช้ไม่เป็นนั้น รัศมีเถ้าแก่ย่อมไม่เฉียดกรายไปหาแน่นอนในเรื่องนี้ใบมะขามและต้นมะขามสองขนาดย่อมเป็นครูสอนใจได้เป็นอย่างดี.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree

กฎหมายและกฎกติกาต่างๆที่บัญญัติจัดวางกันไว้นั้นเป็นเครื่องมือสําคัญในการปกป้องหมู่คณะ ทําให้ผู้คนอยู่กันอย่างสงบสุข มิใช่สิ่งที่ผูกรัดมัดตัวจนหายใจไม่ออก

หรือจํากัดสิทธิเสรีภาพจนเกินไป ทั้งยังป้องกันคนภายนอกมิให้เข้ามามีอํานาจเหนือคนภายในด้วย เหมือนรั้วบ้านมีประโยชน์ ๒ อย่างคือทําให้คนที่อยู่ในบ้านรู้สึกปลอดภัย มี

อิสระที่จะทําอะไรได้ตามสะดวกภายในรั้วบ้าน และป้องกันคนภายนอกรวมทั้งสัตว์ต่างๆมิให้เข้ามาก่อเรื่องก่อความรําคาญในบ้านตามอําเภอใจ

กฎระเบียบจึงจําเป็นสําหรับคนที่อยู่รวมกันเป็นหมู่เป็นสังคม หาไม่แล้วต่างก็จะทําจะพูดตามต้องการ ความวุ่นวายก็จะเกิดขึ้นไม่รู้จบ แต่คนประเภทเห็นแก่ตัว ชอบ

ทําอะไรตามใจ ไม่คํานึงถึงความเดือดร้อนของใคร และผู้ที่ตกอยู่ในอํานาจของกระแสกิเลสและกระแสโลกนั้นมักไม่ชอบกฎหมาย ไม่ชอบกฎเกณฑ์ต่างๆ ชอบแต่จะฝ่าฝืน

และหาทางหลบเลี่ยงเสมอ 

การที่โลกเดือดร้อนและไม่สงบสุขมาโดยตลอดก็เกิดจากคนประเภทนี้เป็นส่วนใหญ่

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree

ปกติคนเราย่อมได้ฟังคำพูดที่ดีๆ ที่เป็นคำสอน คำเตือนสติ หรือคำที่เป็นหลักปฏิบัติตัวง่ายๆจากผู้ใหญ่เช่นพ่อแม่หรือครูอาจารย์มาด้วยกันทุกคน แต่มักจะไม่ใส่ใจจดจำไม่ให้ความสำคัญ ส่วนคำด่า คำหยาบคาย หรือคำที่เพ้อเจ้อไม่มีประโยชน์กลับจดจำนำไปพูดกัน โดยเห็นว่าโก้เก๋ทันสมัย ในชีวิตจึงไม่มีแก่นสารอะไรสำหรับยึดเป็นแนวปฏิบัติอารมณ์ก็อ่อนไหว เต้นไปตามกระแส เป็นคนหูเบา เชื่อคนง่าย เมื่อได้รับความสูญเสียหรือความผิดหวังเข้าก็ร่ำไห้เสียใจ ตีโพยตีพาย ประชดตัวเอง หรือไม่ก็เก็บตัวหลบหนีสังคมไปเลย เป็นการทรมานตัวเองโดยแท้ คำเตือนคำสอนของผู้ใหญ่นั้นมีค่ายิ่งกว่าเพชรเม็ดงามหลายเท่า เพราะใช้ไม่มีวันหมด ไม่มีวันเสื่อมราคา ใครจะมาขโมยไปก็ไม่ได้ สามารถประดับตัวประดับใจได้ทุกโอกาสและทุกสถานที่ใครได้ไว้ก็งดงามและสุขกายสบายใจไปตลอด และคนที่มีผู้คอยเตือนคอยสอนนั้นถือว่าเป็นคนมีโชคที่สุดแล้ว เมื่อไม่รับโชคไว้กับตัวก็ต้องอับโชคตลอดไปโดยไม่มีใครช่วยได้นอกจากช่วยตัวเอง ซึ่งต้องเหนื่อยและหนักแน่นอน.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree

การกล่าวหาผู้อื่นว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้โดยปราศจากข้อมูลที่ถูกต้องชัดเจนนั้น ท่านว่าเป็นบาปปาก เป็นการกล่าวเพ้อเจ้อ เพราะทำให้คนที่ไม่รู้ไม่เห็นข้อเท็จจริงหรือ คนที่หูเบาเชื่อง่ายเข้าใจผิด แต่เรื่องนั้นผู้รู้จริง ผู้เห็นจริง หรือผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ได้สัมผัสเองย่อมรู้ว่าเป็นเรื่องที่พูดโดยปราศจากข้อเท็จจริง พูดเพื่อให้เป็นข่าวหรือเพื่อ สะใจบางอย่างเท่านั้น คนพูดนั้นเองก็เสียรังวัดไป ทำให้คำพูดไม่มีน้ำหนัก ทำให้เป็นคนขาดความน่าเชื่อถือตลอดไป และคนที่โกหกหลอกลวงผู้อื่นโดยไม่ละอายบาปเพียงเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด ไม่ต้องเสีย ไม่ต้องรับผิดชอบ หนีหน้าไปเฉยๆ นั้นเริ่มมีดาดดื่นขึ้น เพราะจิตสำนึกในการละอายชั่วกลัวบาปในหมู่ผู้คนยุคใหม่เริ่มลดน้อยลงเรื่อยๆ จำต้องรู้เท่าทันและระวังตัวกันไว้ให้ดี ทำตามคำโบราณที่สอนไว้ว่า “กันไว้ดีกว่าแก้” ย่อมเหมาะสมที่สุดเมื่อเกิดความสงสัยว่าเขาจะเล่นไม่ซื่อ.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree

เพลง Narongrit Tosa-nga - ลาวครวญ https://open.spotify.com/track/5KjWSuam4CtWbfAqNBcSWe?si=eaea9048f97f4da3

ทองเหลืองทองแดงที่เคยเป็นกลักฝิ่นเป็นกล้องฝิ่น เป็นที่บรรจุฝิ่นที่น่ารังเกียจมาโดยตลอด เมื่อนำมาหล่อหลอมให้ละลายแล้วหล่อเป็นพระพุทธรูปขึ้นมา ผู้คนยังกราบไหว้บูชาอย่างสนิทใจ ไม่เคยนึกไกลไปถึงว่าพระพุทธรูปองค์นี้หล่อมาจากโลหะที่เคยคลุกคลีอยู่กับฝิ่นมา ฉันใด คนเราก็เป็นฉันนั้น 

ก่อนหน้าแม้จะเคยเป็นคนเสียเป็นคนไม่ดีทำตัวเลวเหลวแหลก ทำแต่เรื่องร้ายๆ ไว้มากมายจนผู้คนเขารังเกียจและเอือมระอา แต่ภายหลังขอเพียงให้คิดได้ กลับตัวกลับใจเลิกละสิ่งเลวร้ายเหล่านั้นได้ หันกลับมาประพฤติตัวเป็นคนดี ทำสิ่งที่ดีงามที่เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นและสังคม ทำให้ทุกคนสบายใจและเบาใจ ผู้คนทั่วไปและพ่อแม่พี่น้องญาติมิตรเพื่อนฝูงก็พร้อมที่จะให้อภัย ลืมเรื่องร้ายๆ ที่ผ่านมา และพร้อมที่จะยอมรับในความดีทั้งจะยกย่องเชิดชูให้มีเกียรติโดยไม่คำนึงถึงความหลังเลย 

คนที่ต้นร้ายปลายดีแบบนี้มีอยู่ไม่น้อย คนเช่นนี้ก็ย่อมควรแก่การยกย่อง สรรเสริญไม่แพ้คนดีทั่วไป.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree

การไม่เป็นตัวของเอง คิดเองไม่เป็น ไม่สามารถตัดสินใจในเรื่องใหญ่และจำเป็นได้ด้วยตนเอง ฟังคนโน้นทีฟังคนนี้ที โอนเอนเป็นไม้หลักปักเลน ย่อมนำพาความหายนะมาให้ได้ ความโลเลเหลาะแหละ หูเบา เชื่อง่าย ก็เป็นเหตุแห่งหายนะเช่นเดียวกัน มิใช่จะนำหายนะมาสู่ตนเองเท่านั้น ผู้เกี่ยวข้องและผู้อยู่ร่วมก็พลอยเดือดร้อนไปด้วย ถ้าเป็นหัวหน้าครอบครัวก็ทำให้ครอบครัวเดือดร้อน ถ้าเป็นหัวหน้าหมู่หัวหน้าคณะก็ทำให้หมู่คณะเดือดร้อน ถ้าเป็นผู้นำบ้านเมืองก็ทำให้บ้านเมืองเดือดร้อน  

ส่วนการเป็นตัวของเอง สามารถตัดสินใจได้ด้วยตนเอง ฟังความเห็นของผู้อื่นแล้วนำมาประกอบการตัดสินใจอย่างมีเหตุมีผล เป็นลักษณะของผู้นำที่ดี ผู้มีลักษณะนิสัยเช่นนี้จะสามารถนำพาครอบครัว นำพาหมู่คณะ นำพาสังคมและบ้านเมืองให้ถึงความสวัสดีมงคล ให้เจริญก้าวหน้า ให้พ้นจากความหายนะได้ด้วยประการทั้งปวง

ดังนั้นเมื่อเป็นผู้ใหญ่เป็นผู้นำจึงจำต้องเด็ดขาดในการตัดสินใจ เป็นตัวของตัวเองเมื่อต้องเลือกที่จะทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง จึงจะดีไม่มีพลาด.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree

การเล่นที่พิเรนนั้นควรดูที่ต่ำที่สูง ความควรไม่ควร ไม่ใช่เล่นเพียงเพื่อให้สนุกเท่านั้น กาลเทศะ บุคคล และสถานที่ก็สำคัญไม่น้อย ต้องมีสติบ้างเมื่อจะทำอะไรเล่นอะไร แต่การที่ผู้ใหญ่เมื่อถูกผู้น้อยล่วงเกินด้วยความไม่ตั้งใจหรือด้วยความไม่รู้ที่ต่ำที่สูงสามารถอดกลั้นได้ให้อภัยไม่ถือโทษได้ย่อมแสดงถึงความหนักแน่นแห่งจิตใจและความใจกว้าง ซึ่งอันนั้นจะกลายเป็นเสน่ห์ที่ทำให้คนที่เกี่ยวข้องหรือได้ยินได้ฟังเกิดความประทับใจ ยกย่องเชิดชู ยอมรับ และยอมเป็นพวกด้วยความสมัครใจ ในที่สุดหากรักษาอาการนี้ไว้ได้ตลอดก็จะเป็นที่รักและยำเกรงของเขาตลอดไป.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree