Powołana do życia w połowie lat 50-tych grupa młodych plastyków „Zamek” zrodziła się w środowisku Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Stało się tak dlatego, że ówcześni studenci historii sztuki na tej uczelni mogli m. in. dzięki prof. Jackowi Woźniakowskiemu w trakcie zajęć poznawać najnowsze trendy w sztuce, w sposób wolny od obowiązujących gdzie indziej dogmatów socrealizmu. W 1955 roku uzyskali oni dzięki Irenie Szychowej możliwość korzystania z przestrzeni nowoutworzonego właśnie Lubelskiego Domu Kultury, który miał swoją siedzibę w dawnym więzieniu na Zamku. Ochrzczona od miejsca swojej pracy grupa szybko zaczęła zdobywać popularność nie tylko w Lublinie, ale i w całym kraju, stając się jednym ze znaczących zjawisk w kulturze polskiej w czasach postalinowskiej odwilży.