Een diagnose krijgen op late leeftijd. Evy Gruyaert en Nele Reymen zijn beiden ervaringsdeskundigen. Evy: “Ik kreeg er één van ASS, autismespectrumstoornis. Dat heeft mij of mijn leven niet compleet veranderd maar ‘t gaf ergens wel een soort erkenning.” Journaliste en auteur Nele Reymen kreeg onlangs het label ADHD. “Ik dacht: nu zijn al mijn problemen opgelost maar dat was te optimistisch”. Nele schreef haar traject neer in het boek: “Ik heb ADHD en daar komen ze nu pas mee”.

Opgeven en loslaten is soms beter dan doorzetten tegen beter weten in. Dat ervaarde ook Leen Dendievel. Zij gaf na 1 week haar wandeltocht naar Compostella op waar ze al jaren van droomde. “Ik werd er gewoon niet gelukkig van.” Psychologe Sofie Morbée: “Als je mentale gezondheid eronder lijdt en motivatie, ‘moet-ivatie’ wordt, moet je ingrijpen. Maar dat is niet simpel want rond opgeven hangt nog een taboe. We leggen onszelf veel druk op en willen ook voldoen aan de verwachtingen van anderen.“

Waar struggelen jongeren vandaag mee? En is dat erg veranderd in de afgelopen jaren? Kinderpsychiater Lieve Swinnen staat al meer dan 30 jaar in het vak en noemt haar job ‘de mooiste ter wereld’. “Adhd en autisme hebben altijd bestaan. Maar de groep die daarin vastloopt, wordt groter omdat de druk groter is. Veel kinderen struggelen ook met situaties zoals bv een scheiding of pesterijen. We kunnen véél doen voor hen maar het erge is dat ik met een wachtlijst zit. Dat had ik vroeger nauwelijks.”

De omgang met broers en zussen. De oudste, jongste of middelste zijn, bepaalt je dat of niet? En blijven die patronen ook gelden als je al lang het ouderlijk nest bent uitgevlogen. Ann Reymen: “Ik ben de oudste van 3 zussen en ben nog altijd ‘bezorgd’, dat blijft.” Psycholoog Joris Bruyninckx: “Het oudste kind is je testcase. Je haalt als ouders al je pedagogische kaarten boven en hebt principes waar je niet van afwijkt. Bij een tweede en een derde is dat al een pak minder. Je laat meer los.”

Loslaten lijkt simpel maar in de praktijk is het een groeiproces. Anne Cornut, ‘mama van vijf’ op Instagram is er een krak in geworden. Ze schreef het boek ‘Laat het los’ omdat haar volgers haar vaak vragen hoe ze in godsnaam alle ballen in de lucht houdt mét een eigen zaak én een groot gezin. Anne: "Laat de controle los en omarm de chaos die ontstaat. Die hoort bij het leven. Ik heb 5 kinderen, dan moet je leren loslaten.” Joris: “Voor mij is dat moeilijk en het betert niet met ouder worden."

Tegenwoordig wordt het woord ‘toxisch’ heel snel gebruikt. Ook als het gaat over relaties. Maar wanneer zit je in een toxische relatie en hoe geraak je eruit? Vanessa Muyldermans: “Een toxische relatie is een ongezonde relatie waarin je over je grenzen gaat, waarin er niet aan je behoeftes wordt voldaan. Vaak wordt er naar 1 van de 2 partners gekeken. Maar meestal gaat het om een gedeelde verantwoordelijkheid.” Joris Hessels: “Ik ben zeker al over mijn grenzen gegaan. Zeker in mijn jonge jaren.”

Ontrouw! Hoe ga je ermee om? Hoe ga je verder? En wat kan een relatietherapeut betekenen? Seksuoloog Wim Slabbinck: “Als het aan het licht komt, biecht dan meteen alles op. Niet in horten en stoten. Anders wordt het vertrouwen van je partner élke keer opnieuw geschaad telkens er iets aan het licht komt. Als jij ‘de bedrogene’ bent, mag je gerust kwaad zijn in het begin. Je fundament is weg. Maar als je samen verdergaat, kan je niet élke discussie platleggen omwille van die ontrouw.”

Jaloezie: een gevoel dat we allemaal kennen, maar soms zorgt voor ongemak en schaamte! Psychologe Marie-Anne Vanderhasselt: “Jaloezie gaat over de angst dat je iets kan verliezen. Bekijk waarom je jaloers bent en wat jouw behoeften zijn. Het kan je motiveren om dingen anders aan te pakken. Als je niets met die gevoelens doet, ga je piekeren en stress krijgen.” Christel Van Dyck: “Met ouder worden, ben ik minder jaloers. Ik ben wél jaloers op mensen die hun huis op orde hebben.”

Tore, de zoon van acteur-regisseur Mathias Sercu kreeg in mei ‘21 het verdict van ongeneeslijke kanker. Hij kroop al ‘n paar keer door ‘t oog van de naald. Een heftige rit voor ‘t hele gezin Sercu. Hun verhaal staat nu in ‘t boek: ‘Ik ga gewoon Tore blijven’. Tore: “Ik blijf mezelf. Dat voelt goed en is m’n houvast. Maar ‘t is ‘n uitdaging.” Mama Ilse: “Ik ben méér en liever dan ooit mama. Tore is ‘n mooie en volwassen zoon die ik moet loslaten. De autonomie is belangrijk. Geen simpele balans."

Charlotte Wilmssen is 8 jaar single en heeft er haar ‘job van gemaakt.’ Ze host de podcast ‘How to be single’ en schreef ook een boek: ‘Single zijn is geen wachtkamer’. ”Soms heb ik het gevoel dat mijn omgeving het er moeilijker mee heeft dan ikzelf. Maar single zijn is géén tussenfase en géén taboe voor mij. Alsof koppels al in een volgende level van het spel zouden zitten en ik niet. Ik zeg daarom nooit ik ben ‘nog’ single maar gewoon: ik ben single.”