Less is more? Klopt dat? Edward Boute schreef het boek Elimineer: “Om gelukkiger te worden, schrap je alles en iedereen die je niet gelukkig maakt. Hoe minder je hebt, hoe creatiever je wordt. Het klinkt heftig maar het is mogelijk én nuttig.” Xavier Taveirne: “Ik denk dat véél mensen elke maand blij zijn als ze het einde gehaald hebben en zich geen grote veranderingen in hun leven kunnen permitteren.” Edward: “Begin al eens met kleine gewoontes aan te passen. Zonder wrijving, geen glans.”

Een huisdier verliezen doet pijn. Er komt een rouwproces bij kijken. Hoe ga je ermee om en wanneer ben je klaar voor een nieuw huisdier? Evy Gruyaert onderzoekt het samen met wetenschapper Joni Delanoeije en actrice en zangeres Els De Schepper. Zij verloor zelf ook haar hond.

We leven in een wereld vol opties en dat maakt het er niet makkelijker op. Wat is keuzestress en hoe ga je er het best mee om? Evy Gruyaert gaat samen met stressexperte Marie-Anne Vanderhasselt op zoek naar antwoorden en tips om aan de slag te gaan.

De manier waarop je je partner toont dat je hem, haar of die graag ziet, is je liefdestaal. Relatietherapeute Sarah Hertens: “Dat kan met woorden, tijd en aandacht, cadeaus, lichamelijk contact ofwel ben je een doener. Meestal overheerst er één taal. Dat heeft te maken met opvoeding en ervaring.” Maarten: “Ik ben een voeler. Ik knuffel de mensen die ik graag zie, véél. Bij de andere talen, val ik wat door de mand” Sarah: “Maak tijd voor mekaar en zet je partner bovenaan je prioriteitenlijst.”

Waarom wenen we? En schiet de ene meteen vol en de ander niet? Psychologe Marie-Anne Vanderhasselt: “Wenen is een reactie van ons lichaam op emoties. Het lucht op. Het is ook cultureel bepaald. Ik was ooit op een begrafenis in Maleisië waar heel luid en fel gehuild werd. Ik had oordoppen nodig”. David Van Ooteghem: “Ik ween nooit! De laatste keer is van mijn kindertijd geleden. Ik ervaar wel verdriet maar er komen géén tranen. Soms vind ik dat vervelend omdat het lijkt alsof niets je raakt.”

Al ooit gehoord van ‘parentificatie’? Een kind neemt taken of verantwoordelijkheden op zich die eigenlijk niet bij zijn of haar leeftijd passen. Nina: “Een kind voelt heel goed aan wanneer mama of papa het moeilijk hebben. En gaat dan zorg opnemen. Als dat van korte duur is of het kind krijgt er erkenning voor, hoeft dat niet erg te zijn. Als het blijft duren, kan het later voor problemen zorgen: altijd zorgen voor anderen, faalangst, geen grenzen stellen... Je kan die patronen wél doorbreken.“

Roddelen: waarom houden we er zo van? Zolang het maar niet over ons gaat natuurlijk... Psycholoog Joris Bruyninckx: “De intentie waarmee je informatie over iemand deelt, is fundamenteel. Wil je gewoon iets meedelen of is het bedoeld als kwaadsprekerij? Ventileren is ook een vorm van roddelen en dat kan ik snappen.” Ann: “Je kan mensen kapot maken met roddels. Zeggen dat bekende mensen ervoor gekozen hebben om in de belangstelling te staan en daarom alles moeten slikken, vind ik écht niet oké!”.

Een diagnose krijgen op late leeftijd. Evy Gruyaert en Nele Reymen zijn beiden ervaringsdeskundigen. Evy: “Ik kreeg er één van ASS, autismespectrumstoornis. Dat heeft mij of mijn leven niet compleet veranderd maar ‘t gaf ergens wel een soort erkenning.” Journaliste en auteur Nele Reymen kreeg onlangs het label ADHD. “Ik dacht: nu zijn al mijn problemen opgelost maar dat was te optimistisch”. Nele schreef haar traject neer in het boek: “Ik heb ADHD en daar komen ze nu pas mee”.

Opgeven en loslaten is soms beter dan doorzetten tegen beter weten in. Dat ervaarde ook Leen Dendievel. Zij gaf na 1 week haar wandeltocht naar Compostella op waar ze al jaren van droomde. “Ik werd er gewoon niet gelukkig van.” Psychologe Sofie Morbée: “Als je mentale gezondheid eronder lijdt en motivatie, ‘moet-ivatie’ wordt, moet je ingrijpen. Maar dat is niet simpel want rond opgeven hangt nog een taboe. We leggen onszelf veel druk op en willen ook voldoen aan de verwachtingen van anderen.“

Waar struggelen jongeren vandaag mee? En is dat erg veranderd in de afgelopen jaren? Kinderpsychiater Lieve Swinnen staat al meer dan 30 jaar in het vak en noemt haar job ‘de mooiste ter wereld’. “Adhd en autisme hebben altijd bestaan. Maar de groep die daarin vastloopt, wordt groter omdat de druk groter is. Veel kinderen struggelen ook met situaties zoals bv een scheiding of pesterijen. We kunnen véél doen voor hen maar het erge is dat ik met een wachtlijst zit. Dat had ik vroeger nauwelijks.”