هر دو مقاله امروز به ارتباط ما با جامعه و اطرافیان‌مان می‌پردازد. از یک طرف، ما آن‌قدر به فضای مجازی وابسته شده‌ایم که روابط واقعی‌مان روز به روز کمتر می‌شود؛ به عبارت دیگر، فضای مجازی، این روابط را در خودش ادغام می‌کند. در عین حال که پیشرفت تکنولوژی در این مسیر فوایدی دارد، معایبی را هم با خودش همراه می‌کند. مقاله‌ اول امروز درباره همین موضوع است.
در مقاله دوم، ورونیکا سولانو راهی پیدا کرده برای غلبه بر روابط مجازی از طریق پرورش گل و گیاه در باغچه خانه‌اش. مشغولیت کوچک او دلیلی شده برای ارتباط بیشتر با همسایه‌ها.

نزاکت سیاسی یا political correctness چیست؟ چه فایده‌ای دارد؟ آیا رعایت نزاکت سیاسی مانع تبادل آزادانه آراء و در نتیجه رسیدن به حقیقت نمی‌شود؟ نظر راب وِداوی، نویسنده‌ یکی از مقاله‌های امروز، درباره نزاکت سیاسی بحث‌برانگیز است اما نکاتی درباره آداب مشورت و بحث دارد که خیلی مهم است.

آیا وقتی دعا و مناجات می‌کنید حواس‌تان پرت می‌شود، به اثرش اطمینان ندارید، یا با بی‌حوصلگی دعا می‌خوانید؟ راز و نیاز روزانه برای سلامت و بهروزی ما لازم است. بنابراین مهم است برای این که تأثیر دعا و نماز ما بیشتر شود، نکاتی را رعایت کنیم.

سوال «چه باید کرد؟» برای هر نظام سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و مذهبی‌ای مهم است و همه این نظام‌ها باید پاسخی برای این سوال داشته باشند. باب بالنجر، نویسنده‌ مقاله‌ دوم امروز، معتقد است که به جای پرسیدن این‌که «چه باید کرد؟» که توجه‌اش به پیدا کردن سیاست است باید به نحوه و آیین سیاست‌گذاری فکر کرد.

بیشتر اوقات اصل وحدت در کثرت که یکی از آموزه‌های آیین بهائی هست را برای اهمیت وحدت بین تنوع‌های جنسیتی، نژادی، زبانی، دینی و مثل آن به کار می‌بریم و خیلی وقت‌ها فراموش می‌کنیم که در واقع همه‌ انسان‌ها از هر نوع و با هر شرایطی، مثل افراد دارای معلولیت، مشمول این اصل می‌شوند. فرنسیس مِزِی و بِوِرلی دیویس، دو فرد دارای معلولیت که بهائی هستند، توضیح می‌دهند بهائیان شهر آن‌ها چه کارهایی برای مشارکت این دو نفر در فعالیت‌های جامعه‌ بهائی کرده‌اند و چه کارهای دیگری هم می‌شود کرد و مقاله دوم با عنوان چگونه آیین بهائی به زنان عاملیت می‌دهد نوشته ردیانس تالی.

خدا از ما چه می‌خواهد؟ دقیقا می‌خواهد ما چه کنیم؟ ‌مگر نه این که راه شناخت خدا بسته است؟ پس از کجا بفهمیم که او از ما چه می‌خواهد؟ پیتر گیولای در مقاله خدا می‌خواهد من چه کاری کنم؟ به این سوال پاسخ می‌دهد.

از مفهوم مردسالاری این‌طور برمی‌آید که در جامعه‌ مردسالار، مردان منتفع می‌شوند و زنان متضرر. اما تحقیقات نشان داده که بسیاری از مردان، نه تنها از مردسالاری سودی نمی‌برند، بلکه زیان هم می‌بینند. در آثار آیین بهائی حتی می‌بینیم که مردسالاری، بشریت را از پیشرفت بازمی‌دارد. دانکن توماس و دنیل گرولین در مقاله اول توضیح می‌دهند که چرا قدرت‌ بخشیدن به زنان برای کل بشریت و نه فقط زنان، سودمند است. همین دلیل بسیار خوبی است که با کودکان و نوجوانان‌مان درباره مضرات مردسالاری صحبت کنیم.

با بحران‌هایی که هر روز گوشه‌ای از دنیا را فرا می‌گیرد و شور و هیجانی که همه ما برای رفع زودتر این بحران‌ها داریم، سؤالی مرتب به گوش می‌رسد: آیا بهائیان بی‌تفاوت و منفعل نیستند؟ بیشتر مردم راه‌ حل این بحران‌ها را سیاسی می‌دانند و چون بهائیان در سیاست حزبی وارد نمی‌شوند و از این و آن شخصیت سیاسی، بد یا خوب نمی‌گویند به نظر می‌رسد که نسبت به بحران‌ها بی‌اعتنا و به مسائل اطراف‌شان بی‌علاقه هستند. آیا واقعاً این‌طور است؟ جودی کاب در مقاله‌ اول به این سؤال پاسخ می‌دهد. در مقاله دوم امروز موضوعی را وامی‌شکافیم که سؤال خیلی‌هاست: آیا چیزی به عنوان بهترین دین دنیا وجود دارد؟ اگر بله، پس اصل وحدت ادیان درباره چیست؟ و اگر نه، پس چه فرقی بین اعتقاد به این یا آن دین وجود دارد؟

به این تجربه که دو نفر با وجود تفاوت فرهنگی و نژادی از درد و رنج دیگری متاثر می‌شوند، هم‌دلی بین‌فرهنگی گفته می‌شود. در مقاله‌ امروز اهمیت هم‌دلی بین‌فرهنگی برای رفع ظلم و تبعیض را بررسی می‌کنیم.

آیا عصبانی شدن همیشه بد است؟‌ یا در بعضی از مواقع نه تنها بد نیست، خوب هم هست؟ نظر آیین بهائی درباره عصبانیت و به‌طور کلی ابراز احساسات‌مان چیست؟ پاسخ این سوال را در مقاله‌ اول امروز که آن را پیتر گیولای نوشته پی بگیرید. در مقاله‌ی دوم امروز درباره غلبه بر تبعیض‌ نژادی صحبت می‌کنیم. آیا فعالیت‌های اجتماعی و به‌طور خاص، مکالمات هدف‌مند می‌تواند به ما در رفع تبعیض‌ها کمک کند؟