Οι όρκοι υποταγής, υποτέλειας και υπακοής υπήρχαν ανέκαθεν, σε όλες τις εποχές και όλες τις κοινωνίες. Τέτοιοι όρκοι δίνονταν σε βασιλείς, γαιοκτήμονες, διδασκάλους, εργοδότες, ιερείς και γενικά σε όσους θεωρείτο ότι είχαν περισσότερη δύναμη και αποφάσιζαν για τις τύχες των άλλων. Οι όρκοι αυτοί εξασφάλιζαν την αφοσίωση και την υποτέλεια των "κατωτέρων" προς αυτά τα άτομα.

Αν σε άλλες μας ζωές έχουμε περάσει από ιερατεία, μυστικές σχολές, τάγματα πολεμιστών, έχουμε υπάρξει σκλάβοι, ή έχουμε υπηρετήσει βασιλείς και ευγενείς, έχουμε σίγουρα δώσει τέτοιους όρκους, που ίσως μας δεσμεύουν ακόμα και σήμερα.

Αυτοί οι όρκοι μπορεί να μας εμποδίζουν στο παρόν να αισθανόμαστε αυτόβουλοι και αυτόνομοι, ειδικά σε σχέση με άτομα που θεωρούμε "ανώτερα" ιεραρχικά από εμάς, ή που έχουν κάποια εξουσία επάνω μας, όπως οι γονείς μας, οι προϊστάμενοί μας, οι σύζυγοί μας, κλπ.

Η αφαίρεση αυτών των όρκων μας ξαναδίνει τη δύναμή μας και μας επιτρέπει να ενεργούμε από συνειδητή επιλογή και όχι από ασυνείδητο εξαναγκασμό.

Αυτή η μετάδοση ενέργειας θα ακυρώσει και θα καταργήσει τέτοιους ανεπιθύμητους όρκους από όπου και όποτε κι αν προέρχονται.