Dr Michał Wiśniewski oraz prof. Kazimierz Butelski opowiadają o architekturze jako narzędziu sprawowania władzy przez niemieckiego okupanta. Najważniejszymi postaciami tego okresu było dwóch polskich architektów: Adolf Szyszko-Bohusz i Zbigniew Kupiec. Szyszko-Bohusz, przedwojenny architekt władzy, autor planów przebudowy Wawelu, podjął za zgodą Polskiego Państwa Podziemnego świadomą decyzję o pracy dla okupanta, aby z jednej strony kontynuować rozpoczętą modernizację zamku, a z drugiej – aby pilnować wawelskich zbiorów i nie dopuścić do zbytniej ingerencji Niemców w wygląd wzgórza wawelskiego. Zbigniew Kupiec, który w Krakowie znalazł się w wyniku przesiedlenia, projektował osiedle przy ulicy Królewskiej, mimo wojennych ograniczeń dbając o jakość mieszkań dla tych, którzy – jak wierzył – zamieszkają w nich po wypędzeniu okupanta.

Niemieckie plany urbanistyczne, co można zobaczyć na wystawie „Niechciana stołeczność”, cechował olbrzymi rozmach. Większości z nich nie zrealizowano, jednak dziś, w czasach chaosu w planowaniu przestrzennym miast, wielu mogą wydawać się kuszące.